W 2019 roku obchodzimy 105. rocznicę urodzin Julia Cortázara oraz 35. rocznicę śmierci Wielkiego Kronopia. Z tej okazji warto przypomnieć o tym prozaiku, poecie, tłumaczu, jednym z najwybitniejszych przedstawicieli boomu literatury latynoamerykańskiej. – W tym roku przypadają kolejne rocznice związane z Cortázarem. Na próżno jednak szukać w Polsce jakichś inicjatyw z tym związanych… – Rzeczywiście, nie słyszałam o żadnych imprezach czy projektach związanych z tymi datami. Można tylko wspomnieć o wystawie zorganizowanej w krakowskim Bunkrze Sztuki i opatrzonej tytułem „W nocy twarzą ku niebu”, nawiązującym do jednego z jego opowiadań. – Jak zaczęła się twoja przygoda z Cortázarem? – Od konkursu na przekład literacki ogłoszonego w 1974 roku przez miesięcznik „Literatura na Świecie” i tygodnik studencki „ITD”. Na konkurs można było przesłać przekład z dowolnego języka, byle tylko tekst nie był wcześniej tłumaczony ani wydany w Polsce. Byłam wówczas studentką Iberystyki UW, a jedyną książką w języku hiszpańskim, jaką miałam była „Ostatnia runda” Cortázara. Przetłumaczyłam trzy opowiadania z tego tomu, wysłałam je na konkurs i… wygrałam. Od tego zaczęła się moja …