Paryska Piąta Dzielnica, tuż obok ikonicznej katedry Notre Dame, nieopodal brzegu Sekwany. Trudno o bardziej prestiżowy i rozpoznawalny adres we francuskiej stolicy. To właśnie tutaj, w starej kamienicy działa jedna z najsłynniejszych księgarni Paryża, a kto wie, może nawet całej Europy i zachodniego świata. Shakespeare & Co. Już z dystansu rozpoznać można jej fasadę – wykonane z drewna zielone drzwi i framugi, duże okno, za którym ciepłe żółtopomarańczowe światło rozjaśnia półki pełne książek. A także charakterystyczny szyld: ułożone nie do końca pod linijkę, ręcznie wycinane czarne litery „Shakespeare and Company” (z pierwszym „S” na czerwono i większych rozmiarów niż pozostałe) na żółtym tle. Nie sposób go przeoczyć i nawet niezainteresowany książkami przechodzień z pewnością zwróci nań uwagę. Księgarnia Shakespeare & Co. otworzyła swoje podwoje w 1919 roku. Jej założycielka – znana w ówczesnym świecie pochodząca ze Stanów Zjednoczonych redaktorka Sylvia Beach – wpadła na pomysł, by wykorzystać wzrost popularności ówczesnej literatury anglojęzycznej i zagospodarować rosnących w sławę autorów, którzy często odwiedzali wtedy Paryż, a nawet w nim zamieszkiwali. Lista sławnych piszących przyjaciół i klientów księgarni jest długa. Wystarczy wymienić jednak kilka nazwisk, by zorientować się, jakie sławy zaglądały do tego niezwykłego miejsca: James Joyce, Thomas Stearns Eliot, Francis Scott Key Fitzgerald, a także Ernest Hemingway, który opisał swoją wizytę w księgarni we wspomnieniach „Ruchome święto” („A Moveable Feast”). To właśnie przedstawiciele tak zwanego straconego pokolenia (którą to nazwę ukuła sama Gertrude Stein), twórcy-emigranci, którzy opuszczali rodzinne strony i osiedlali się w Paryżu w drugiej dekadzie XX wieku, i to właśnie w tym mieście publikowali swoje, uznawane dziś za najbardziej kontrowersyjne, a zarazem przełomowe, dzieła. Zmiany właścicielskie sprawiły, że w 1951 roku księgarnia trafiła w ręce George’a Whitmana, a do długiej już listy prominentnych …