Aparat ścigania początkowo zakładał kryminalny podtekst morderstwa małżeństwa Jaroszewiczów. Dlaczego? Śledczy do dzisiaj stawiają na motyw rabunkowy tego zabójstwa. Uważają, że Jaroszewiczów napadli ludzie, którzy chcieli ich okraść, a podwójne brutalne morderstwo było niejako wypadkiem przy pracy. Moim zdaniem jest to absurdalna teoria, przede wszystkim dlatego, że z domu nie zginęły cenne rzeczy, a porządnie przetrząśnięty został jedynie gabinet Jaroszewicza. To by wskazywało raczej na fakt, że mordercy czegoś szukali, ale zdecydowanie nie były to kosztowności. Co najmniej kilku świadków, również podczas procesu, wskazywało, że Jaroszewicz posiadał ważne dokumenty, archiwalia, które mogły skompromitować wysoko postawione postacie. Kilka osób zeznawało, że pisał książkę, w której zamierzał zamieścić wspomnienia obciążające ludzi sprawujących wtedy władzę. Te archiwalia zniknęły z  domu byłego premiera. Skradziono też rękopis nowej książki. Jednak śledczy nigdy nie poszli tym tropem. Oględziny w  miejscu zbrodni prowadzono niedbale? Tak, policjanci pozostawiali swoje odciski palców, wchodzili butami w  rozsypane przyprawy i  w  plamy krwi na podłodze, a  na balkonie – którędy mogli wejść sprawcy – urządzili sobie palarnię papierosów. Przez willę przewalały się tłumy „oglądaczy”. Nikt tego nie kontrolował. Takie zaniedbania w sprawie okrutnej zbrodni byłego premiera i  jego żony są oburzające, ale nie sądzę, żeby były przypadkowe. Zrobiono wszystko, aby wyjaśnić wszelkie okoliczności tego tragicznego zdarzenia? Mam wrażenie, że postąpiono dokładnie na odwrót. Nie przepytano porządnie sąsiadów ani innych potencjalnych świadków – taksówkarzy z Anina, sprzedawców z nocnych sklepów, pracowników kolei, którzy mogli widzieć sprawców. Nie sfilmowano wszystkich pomieszczeń w willi. A przede wszystkim nie wyjaśniono kwestii trójki osób – dwóch mężczyzn i  kobiety, którzy mieli wychodzić 1 września 1992 roku przed południem z domu Jaroszewiczów. …