Szanowna Pani Minister,  Ostatnio, za sprawą pewnego filmu o raperach i języka ich piosenek, używanie tzw. „wyrazów” jest coraz bardziej „trendy” i na czasie. Raperskie porównania Polski do przybytków rozpusty jakoś nikogo już nie gorszą, podobnie jak nie wywołuje sprzeciwu raperskie traktowanie polityków jako… no mniejsza o to, jako kogo. Czasami korci mnie, żeby posłużyć się takim językiem, bo… przynosi to ulgę, chociaż entropii świata nie zmniejsza. No ale nie jestem raperem, a ponadto rynsztokowy język budzi sprzeciw we mnie – kulturalnym starcu. Przeto jeśli Pani Minister pozwoli, to ten list napiszę w poetyce właściwej dla rangi kierowanego przez Panią urzędu, z nadzieją, że przyniesie on nie tyle nawet pożądany skutek, co raczej da Pani Minister tzw. ogląd sytuacji z pozycji namolnych petentów, za jakich Pani resort nas uważa. Jednocześnie pragnę dodać, że piszę w imieniu nie tylko swoim i kierowanych przeze mnie instytucji, ale przede wszystkim w imieniu kilkudziesięciu wydawców, a także setek autorów, którzy ponoszą skutki braku kompetencji, niefrasobliwości czy wręcz arogancji Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego, kierowanego przez Panią Minister. Rzecz dotyczy nader ważnego rozporządzenia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 10 lipca 2006 roku, dotyczącego dofinansowywania podręczników akademickich. Rozporządzenie to ma swoją historię, która wiąże się z wymaganiami i procedurami Unii Europejskiej. Otóż Komisja UE (sprawa nr PL 2/2004) notyfikowała owo rozporządzenie w dniu 24 …