Byłem świadkiem narodzin całkiem nowego prywatnego hurtu i księgarstwa. Początek lat dziewięćdziesiątych to istny wysyp różnego rodzaju hurtowni – książkowych, papierniczych, ogólnoasortymentowych. Marże handlowe odziedziczone po Domu Książki pozwalały na przetrwanie i rozwój tylko dużym podmiotom. Tylko bowiem duże obroty rekompensowały dodatkowo udzielane księgarniom rabaty; np. za płatność gotówką, za zakupy powyżej jakiejś wyznaczonej kwoty. Pamiętam jak z tzw. obrotu zostawało nam na czysto ok, 2-3 proc. na pokrycie kosztów: czynsz, płace, podatki. Balansowaliśmy na cienkiej linii opłacalności biznesowej. Dodatkowo „wyścigi” z konkurencją – kto pierwszy, ten lepszy – zjadały i te kilka procent zysku. Piszę to, ponieważ obserwuję ciągle narastające kłopoty segmentu hurtowego; część z dużych podmiotów działających jeszcze na tym rynku zbankrutowało, zostało przejętych przez wydawców bądź spółki kapitałowe. W tamtej pionierskiej dekadzie 19891999 narodziło się ponad 500 firm pośredniczących w handlu książkami i wydawnictwami edukacyjnymi, aby po pięciu latach wzrostu ogłosić bankructwo czy niewypłacalność. Przypomnijmy o najważniejszych fragmentem tekstu „Księgarstwo hurtowe cz.1.” zamieszczonym na stronie Rynek-Ksiazki.pl: „W latach 1998-1999 upadły: Kalambur, SK Centrum, Sartorius, Porębscy; w 2000 roku: Urbańczyk i Kos, Omega, Karta oraz Liber; w 2001 roku: Womar, Kwadro, Światowid, Reprint-Włocławek; w latach 2002-2004 do tego grona dołączyły: Reprint-Wrocław i Reprint-Zielona Góra, Sezam, Książka Szkolna, Biuro Zakupów Katalog, JVS, wreszcie tarnowska MarKa, a w 2005 roku Wolumen”. Pewnie nie jest to pełna lista, ale daje nam pogląd na całość spraw związanych z tym segmentem rynku. Okazuje się, że marża, która stale jednak rosła; z 10-15 proc. w latach 1989, do 40 proc. po roku 2000, nie zdołała pokryć rosnących kosztów prowadzenia tego rodzaju firm. Gros kłopotów dotyczyło …