„Są takie chwile w życiu żółwia, że musi dać komuś w mordę”. Słynne zdanie z jednego z dawniejszych rysunków Andrzeja Mleczki odzwierciedla jak najbardziej naturalną potrzebę każdego felietonisty, nawet felietonisty-żółwia, żeby komuś dać w mordę. Jeśli felietonista nie może tej potrzeby zaspokoić, popada we frustrację i zaczyna miewać stany depresyjne, a w ostateczności – przestaje pisać. Następnie dosięga go alkoholizm i ogólny proces dezintegracji wewnętrznej. Rzeczywistość książkowej branży niestety nie stwarza ostatnio zbyt wielu okazji do upojnych satysfakcji płynących z podniesionego poziomu adrenaliny i nadmiaru testosteronu. Spokój i czas płynący leniwym nurtem letniej Wisły: „Snopki siana… Jedzą krowy… Chałupy przykryte okapem. O! Pies na uwięzi… O! […] Koń… Krowa, kura, kaczka… Kura, kaczka, drób… […] O! Jest! Widzę! Droga… Chyba na Ostrołękę. […] Cudownie tu jest… Naprawdę cudownie…”. Jako stały czytelnik Biblioteki Analiz od pewnego czasu doświadczam powyższego stanu senności, zwolnionego rytmu kolejnych zdarzeń w życiu branży. „Sterty książek… Czytają ludzie… Wydawnictwa przykryte okapem. O! Ksiądz Tadeusz Isakowicz-Zaleski na uwięzi… O! Giertych… Begerowa, Pitera, Premier. O! Jest! Widzę! Droga… Chyba do czwartej RP… Cudownie tu jest… Naprawdę cudownie…” Nic się nie dzieje… Czytam kolejny numer Biblioteki Analiz: przychody rosną, …