Wracamy do zagadnień podstawowych, konkretyzujących się pytaniem „gdzie kończy się domena publiczna, gdzie zaś zaczyna ochrona prawa autorskiego”. W kontekście konkretnego dzieła człowieka zagadnienie to sprowadza się do ustalenia czy jest ono na tyle twórcze i indywidualne, że zasługuje na ochronę prawnoautorską. To pytanie i próby odpowiedzi na nie uparcie pojawiają się w orzecznictwie sądów polskich, w tym Sądu Najwyższego, od lat dwudziestych ubiegłego wieku, a więc od kiedy uchwalono pierwszą polską ustawę prawnoautorską (1926 roku). I mimo sędziwego wieku niektórych rozstrzygnięć Sądu Najwyższego w tej materii, trzeba przyznać, że zachowały one aktualność, wyznaczając w dość konsekwentny sposób linię rodzimego orzecznictwa – w kierunku szerokiej ochrony twórcy nawet przy istnieniu nieznacznego poziomu twórczości w konkretnym dziele. Ile gwiazd na niebie Andrzej M. był autorem książki zatytułowanej „Mały kalendarz astronomiczny”, która ukazała się w 1960 roku nakładem Wiedzy Powszechnej. W książce znalazła się ponadto mapa nieba również autorstwa Andrzeja M. Centrala Wytwórczo-Usługowa „L.” sp. z o.o. w W., producent zabawek, wykorzystała fragment tej mapy, reprodukując ją na opakowaniu produkowanej przez siebie zabawki „Rakieta odrzutowa”. Andrzej M. wystąpił do Sądu Wojewódzkiego dla m.st. Warszawy z powództwem o zasądzenie kwoty 6 tys. zł tytułem wydania uzyskanych korzyści. Sąd oparł swoje ustalenia faktyczne na opinii biegłego doc. Macieja B., który uznał, że dzieło powoda nie zawiera „twórczych cech charakterystycznych, które przejawiają się w autorskich opracowaniach w związku z odkryciami astronomicznymi, będącymi nowymi dziełami twórczymi”. Zdaniem biegłego mapa przygotowana przez …