J.K. Rowling Ikabog tłum. Małgorzata Hesko-Kołodzińska, Piotr Budkiewicz, Media Rodzina, Poznań 2020, s. 318, ISBN 978-83-8008-878-8 Ta książka ma dwa życia. Jedno z nich rozgrywało się równolegle z  akcją powieści o  przygodach Harry’ego Pottera i jego towarzyszy, drugie pojawiło się podczas pandemii. Opowieść, która powstawała ponad dziesięć lat temu, po sukcesie chłopca z blizną powędrowała na strych. Teraz, w dobie lockdownu, autorka postanowiła się nią podzielić, by poprawić humor dzieciom, rodzicom i opiekunom, zamkniętym w domach z powodu koronawirusa. Tak powstała strona internetowa tej baśni (Theickabog.com) stworzona do głośnego czytania, a w listopadzie 2020 książka ukazała się drukiem. Wszystkie tantiemy J.K. Rowling przekazała na rzecz walki z Covid-19. Ogromna popularność, jaką zdobyła ta baśń, zaowocowała konkursem na ilustracje, adresowanym do dzieci. Najlepsze prace wykorzystano w angielskim wydaniu papierowym, tak samo postąpił polski wydawca. Wprawdzie książka istnieje już na rynku od 2020 roku, ale warto ją przypomnieć, bo pandemia nie daje za wygraną. Cóż to za cudowna kraina, ta Coniemiara! Oryginalny tytuł „Cornucopia” oznacza róg obfitości i, rzeczywiście, niczego w tym kraju nie brak. Każdy z regionów (województw? departamentów?) dostarcza rozmaitych dóbr. Serwata, Karafia, Baleronburg – dzięki nim nie brak serów, wina i mięs. Centralnie położona Eklerona zapewnia ciasta o  wymyślnych nazwach („puszek wróżek”, „skrawki nieba”) i cudownym smaku. Szczęśliwi Coniemarczycy nie wiedzą, co to głód, zimno i pragnienie. Szczęściarzem jest też ich król, Alfred Arcydzielny, który nie musi się o nic troszczyć, spędza czas na zabawach i przyjemnościach, no i… uwielbia się stroić. Dbałość o kreacje i towarzyszące temu zachwyty mieszkańców (król lubi się pokazywać publicznie) zgubiły już innego monarchę, znanego z  baśni Andersena. Nie inaczej będzie w  tym przypadku, zwłaszcza że dwaj pochlebcy, lord Fujpluj i lord Oklap dbają o to, aby król był przekonany o  swojej doskonałości w każdej dziedzinie. Na razie jednak królewska szwaczka, pani Lelek (jej mąż jest nadwornym stolarzem), nieprzytomna ze zmęczenia, przyszywa ostatni ametystowy guzik do nowego stroju króla, po czym wyczerpana bezsennymi …