Katarzyna Jackowska-Enemuo Między światem a zaświatem il. Nika Jaworowska-Duchlińska, Albus, Poznań 2022, s.112, ISBN 978-83-67085-01-4 Jeszcze nie opadły emocje po ukazaniu się debiutanckiej „Tkaczki chmur”, książki poruszającej bolesny temat śmierci dziecka, obsypanej licznymi nagrodami, i oto autorka postanawia zmierzyć się z kolejnym wyzwaniem. Tematyka opowieści nie jest dla niej obca, gdyż Katarzyna Jackowska-Enemuo jest antropolożką kultury, zajmuje się odchodzeniem z tego świata i szeroko rozumianą kulturą śmierci. Książka trafiła w moje ręce przypadkiem, ot jedna z wielu nowości w katalogu biblioteki. Zakup ten był możliwy dzięki wsparciu finansowemu w ramach Narodowego Programu Rozwoju Czytelnictwa. Mam nadzieję w tej recenzji wykazać, że była to słuszna decyzja zakupowa. W twórczości Katarzyny Jackowskiej-Enemuo wielką rolę odgrywa tradycja i jej znaczenie w wychowaniu społeczeństw. Cały czas uczestniczymy i żyjemy w Świecie, tu i teraz. Ale Zaświat, ta „piąta strona świata”, też istnieje i to dzięki niemu i dla niego powstają pieśni, obrzędy, opowieści i baśnie. To właśnie jest treścią książki, a wstęp do niej autorka nazwała „zaproszeniem”. Zaświat jest zarazem daleki i bliski, krainę tę w różnych kulturach i regionach ludzie rozmaicie sobie wyobrażają, ale zawsze jest to dla nich ważne. Zaproszenie jest ze strony autorki bardzo osobiste, radzi nam wziąć coś do jedzenia, do picia i, jak mówi, „uzbrójcie się w odwagę i determinację. Idziemy? No to chodźmy”. I tak zaczyna się ten zbiór opowieści, które towarzyszą ludziom od wieków. Bohaterami są postacie z „pogranicza” – żyją trochę tu, trochę tam. Jakim „tam”? Te „zaświaty” od dawna próbowano oswoić, przybliżyć, wreszcie zaprosić do przejścia przez tę tajemniczą furtkę, która oddziela obie rzeczywistości. Oto furtka uchylona i pojawia się pierwszy bohater. Jest nim Dziecko, a wraz z nim Las. Skoro zaś Las, to i Drzewo. Na pozór groźne i niepokojące, ale gromadzi wokół siebie …