Katarzyna Ryrych: Jasne dni, ciemne dni Literatura, Łódź 2017, s.142, ISBN 978-83-7672-480-5 Katarzyna Ryrych jest pisarką o znacznym dorobku, a większość jej książek zyskała uznanie krytyki. Wprawdzie autorka jest z zawodu nauczycielką języka angielskiego, ale pisarstwo stanowi istotną część jej życia zawodowego. Jej znaczącym debiutem (2008) w twórczości dla dzieci była książka „Siedem sowich piór”, oswajająca temat pobytu w szpitalu. Książkę doceniło jury konkursu literackiego, ogłoszonego z okazji 50-lecia Centrum Zdrowia Dziecka. Autorka nie stroni od tzw. trudnych tematów; jej bohaterowie często zmagają się z problemem choroby, własnej („O Stephenie Hawkingu, czarnej dziurze i myszach podpodłogowych”) czy też członka rodziny („Wyspa mojej siostry”), a także śmierci („Pepa w raju”). Pisarka kilkakrotnie była laureatką konkursu im. Astrid Lindgren. Najnowsza powieść „Jasne dni, ciemne dni” ukazała się w wartościowej serii „Plus minus 16”, której adresatem jest starsza młodzież. Bohaterem utworu jest gimnazjalista Witek, pełniący obowiązki pana domu. Mija właśnie dwa lata od tragicznego wypadku samochodowego, w którym ginie starsza z dwu sióstr, a ojciec ulega ciężkiemu paraliżowi ciała. Matka zupełnie niesłusznie obwinia ojca za ten wypadek, prawie nie odwiedza go w szpitalu. Obowiązek ten przejmuje Witek, on porozumiewa się z ojcem, który sygnalizuje negację lub potwierdzenie za pomocą mrugania powiekami. To do Witka dzwoni rehabilitant, informując o postępach leczenia. Matka zatraca się w pracy zawodowej, starając się jak najmniej przebywać w domu, gdzie wszystko przypomina jej tragiczną stratę córki. Zakończenia okresu …