Ariana Harwicz Zgiń, kochanie tłum. Agata Ostrowska Wydawnictwo Pauza, Warszawa 2020, s. 144, ISBN 978-83-955-5080-5 „Nie ma bardziej złowrogiej ani piękniejszej więzi niż macierzyństwo” – powtarza w wywiadach Ariana Harwicz, argentyńska pisarka, nominowana w 2018 roku do Nagrody Bookera. Choć przegrała z Olgą Tokarczuk, w styczniu ukazała się w Polsce jej pierwsza powieść, która ma zadatki na to, by trochę u nas namieszać. Odkąd bohaterka książki „Zgiń, kochanie” urodziła, ma być przede wszystkim matką. Podwójna cudzoziemka – w rozumieniu geograficznym i egzystencjalnym – odbywa emigrację wewnętrzną, dzięki której czytelnik ma wgląd w odmęty jej umysłu. Od młodej matki wymaga się stateczności, aseksualności i absolutnego poświęcenia. A co, jeśli nie każda od razu zakochuje się w swoim dziecku, jeśli towarzyszą jej perwersyjne myśli i przepełnia ją pożądanie? W powieści Harwicz rekonstruuje krzyk cierpiącej na depresję poporodową kobiety, ale także każdej …