Mołdawia kojarzy mi się z winem. Słusznie? Jak najbardziej! Mołdawianie produkują znakomite wina, które z łatwością konkurować mogą i konkurują ze znanymi światowymi markami. Dość powiedzieć, że na dwór królowej Elżbiety (podobno na jej wyraźne życzenie), co roku wprost z Mołdawii sprowadzana jest partia wyśmienitego Negru de Purcari, lokalnego czerwonego wina o intensywnym smaku i niezwykle głębokiej barwie. Co ciekawe, choć Polska jest w czołówce państw importerów mołdawskich trunków, to niestety na naszym rynku najpopularniejsze wciąż są raczej niezbyt wyszukane wyroby  mołdawskiego przemysłu winiarskiego. Powoli jednak odkrywamy dla siebie świat dobrego mołdawskiego winiarstwa. W rezultacie coraz  częściej – szczególnie w specjalistycznych sklepach – znaleźć można pochodzące wprost z krainy między Prutem a Dniestrem doskonałe wina ze średniej i wyższej półki. Wino to jednak dla Mołdawian dużo więcej niż tylko produkt. To także – a może przede wszystkim – nieodłączny element lokalnej kultury. Wino oraz wyśmienite mołdawskie diviny, czyli lokalna brandy, towarzyszą wszystkim ważniejszym i mniej ważnym uroczystościom. Podobnie jak we Francji organizuje się tu winobranie, a w październiku cały kraj tradycyjnie świętuje wielki festiwal wina. Warto być wtedy w Kiszyniowie, gdzie na centralnym placu można nie tylko skosztować najróżniejszych gatunków, ale też wziąć udział w kursach i wykładach poświęconych tej przeciekawej i niezwykle przecież smakowitej gałęzi rolnictwa. Tytuł książki brzmi prowokacyjnie: „Państwo niekonieczne”. Hm... dlaczego? Tytuł faktycznie stanowi pewien rodzaj prowokacji mającej zwrócić uwagę polskiego czytelnika. Nie jest on jednak bezzasadny, ale zasadza się głęboko w rzeczywistości społecznopolitycznej współczesnej Mołdawii. Trzeba wiedzieć, że Mołdawia to kraj, który od niemal trzech dekad –  a więc od momentu, gdy pojawił się na mapie w 1991 roku – poszukuje swojej tożsamości i miejsca w dzisiejszym świecie. …