Jeszcze tylko parę dni… W piątek 6 czerwca 2008 roku Sławomir Mrożek opuszcza Polskę, jak sam kategorycznie stwierdza, na zawsze. Na zawsze?… Już raz w przeszłości 6 czerwca okazał się równie ważną i „ostateczną” cezurą w życiu Sławomira Mrożka. Podobnie „ostatecznych” dat było zresztą wcześniej sporo. W dotychczasowej biografii autora „Emigrantów” przecież nic nigdy nie było „na zawsze”, szczególnie zaś jego miejsca pobytu. Po raz pierwszy Polskę opuścił „na zawsze” 6 czerwca 1963. Po pięciu latach we Włoszech przeniósł się do Francji; w 1989 „na zawsze” opuścił Europę. Na siedem lat uciekł „w rajską krainę ułudy”, którą sam sobie stworzył w Meksyku. Jego azylem stało się wówczas zanurzone w przyrodzie rancho Epifania. W połowie lat dziewięćdziesiątych postanowił wrócić. Zapytał żonę Susanę: „Paryż czy Kraków?, wybieraj”. Odrzekła: „Kraków”. I tak, zdawać by się mogło, „podróż” Mrożka zatoczyła koło. Pisał: „Bo wracam do Krakowa. Po trzydziestu trzech latach emigracji – dokładnie połowa mojego życia – gdyż wyjechałem z Polski 6 czerwca 1963 roku” („Dziennik powrotu”). Kraków, w którym osiadł w roku 1996, też miał być już „na zawsze”, a w każdym razie wielu tak sądziło. Okazało się, że jest inaczej. Czy Nicea, w której teraz zamieszka, okaże się rzeczywiście miejscem „na zawsze”? Z jednej strony, mam nieomal tego pewność. Z drugiej jednak, zbyt często Mrożkowa wędrówka po świecie zaskakuje nawet jego samego, aby być w tej mierze czegokolwiek pewnym. Kto wie, co się wydarzy, mimo że 78-letni autor „Tanga” coraz mocniej i dobitniej akcentuje upływający czas i konieczność pogodzenia się z jego prawami. Jaki jest powód wyjazdu Sławomira Mrożka z Polski? Nie ma na to pytanie jednoznacznej odpowiedzi. Problem z wędrówką Sławomira Mrożka po świecie polega bowiem na …