Nagroda Klio, ustanowiona przez Porozumienie Wydawców Książki Historycznej, jest wyróżnieniem dla polskich autorów i wydawców zajmujących się literaturą historyczną za ich wkład w popularyzację historii i literatury historycznej w Polsce. Nagroda przyznawana jest w czterech kategoriach: autorskiej, edytorskiej, monografii naukowej i varsavianów. Nagrodę przyznaje niezależne jury, w skład którego wchodzą wybitni historycy oraz publicyści zajmujący się popularyzacją historii. Nagrody wręczane są w czasie uroczystego otwarcia Targów Książki Historycznej. Początki i kategorie Gdy w 1995 roku w ramach Porozumienia Wydawców Książki Historycznej podejmowaliśmy decyzję o ustanowieniu nagrody, przyświecała nam idea wyróżniania autorów i wydawców, którzy w największym stopniu przyczyniają się do popularyzacji historii i promowania literatury historycznej. Dwie kategorie – autorska i edytorska – uzupełnione zostały o kategorię książek poświęconych historii Warszawy, gdyż Nagroda Klio od początku towarzyszy Targom Książki Historycznej, które odbywają się właśnie w stolicy. Nie mieliśmy zamiaru konkurować z ośrodkami naukowymi, które w naszej ocenie powinny doceniać i nagradzać najważniejsze odkrycia i dokonania naukowe. Wkrótce okazało się jednak, że istnieje wyraźna potrzeba doceniania dzieł stricte naukowych i na wniosek zacnego grona jurorów dodaliśmy jeszcze jedną kategorię – monografie naukowe. Tak oto zrodziła się nagroda, której rangę po wielu latach doceniają nie tylko historycy. Niektórzy nazywają ją „Noblem” dla historyków. Jury Zapraszając do pierwszego jury Nagrody Klio, kierowaliśmy się zasadą, aby przy jednym stole zgromadzić niekwestionowane autorytety z różnych obszarów historii oraz popularyzatorów spraw książki historycznej w mediach. I tak w 1995 roku w jury zasiadali profesorowie: Andrzej Paczkowski (1995), Henryk Samsonowicz (1995-2018), Jerzy Skowronek (1995, wybrany pierwszym przewodniczącym Jury), Janusz Tazbir (1995-2015) oraz redaktorzy Marian Turski (1995-2022) i Tadeusz J. Żółciński (1995-2004). Mam zaszczyt i przyjemność być sekretarzem tego zacnego grona. Organizacja prac jury, uczestniczenie – bez prawa głosu – w jego obradach, przysłuchiwanie się wygłaszanym tam opiniom i werdyktom były dla mnie nie lada przeżyciem intelektualnym. Po tragicznej śmierci prof. Jerzego Skowronka w 1996 roku oraz rezygnacji prof. Andrzeja Paczkowskiego zaprosiliśmy na ich miejsce profesorów: Tomasza Szarotę (1996-2022, od tego czasu przewodniczącego jury) oraz Jana Kieniewicza (1996-2022). Kolejnymi osobami, które wsparły prace jury byli: prof. Barbara Grochulska (1998-2006), a następnie prof. Tomasz Kizwalter (2007- -2016). Od śmierci w 2005 roku red. Tadeusza J. Żółcińskiego jego miejsce w zajął red. Tomasz Łubieński (2005- -2022). Od 2016 roku w jury zasiada prof. …