– Skąd wzięło się u prof. Rudolfa Weigla zainteresowanie tyfusem? – W XIX wieku ta choroba zbierała kolosalne żniwo śmierci. Podczas wojen napoleońskich, konfliktu krymskiego, batalii rosyjsko-tureckiej umierały dziesiątki tysięcy żołnierzy. Na terenie Polski wschodniej, w Karpatach systematycznie wybuchały ogniska tyfusu endemicznego. To był temat obecny w gazetach i rozmowach. Dlatego podczas wielkiej wojny Weigl, który trafił do laboratorium wojskowego w Przemyślu, nie wykonał polecenia przełożonego – prof. Filipa Eisenberga – i nie zajął się zarazkami cholery, o których wiedziano już prawie wszystko. Zaczął badać tyfus, ciągle będący zagadką. W lazaretach pacjentów miał pod …