Czemu scenerię pani powieści stanowi warszawska dzielnica? Akcja napisanej przeze mnie powieści istotnie rozpoczyna się na Żoliborzu, gdyż jej główni bohaterowie byli jego mieszkańcami. Wojenne historie pogmatwały się jednak i kilkoro z nich los rzucił w bardzo odległe miejsca. Duża część ważnych dla powieści postaci nie dożyła jednak końca wojny. Tylko jedna z nich, trochę przypadkiem, wróciła na Żoliborz. Proszę wyjaśnić znaczenie tytułu książki. Czasy wojen i przewrotów zawsze są niesprawiedliwe, bo w konfliktach rozpętywanych przez możnych tego świata najbardziej cierpią najsłabsi. W wojennej zawierusze jednak lepiej niż w czasie pokoju widać zarówno pozytywne odruchy, jak i takie postawy, których nie sposób jednoznacznie ocenić. To, co w codziennym życiu byłoby niezauważone, w sytuacjach krytycznych urasta czasem do rangi bohaterstwa. Ale bywa i tak, że zdarzają się też pomyłki, bo w okresie wojny lub konspiracji nie zawsze jest czas na wnikliwe i sprawiedliwe zbadanie każdej sprawy. Tak też było w przypadku Stanisława Gustawa Jastera pseudonim „Hel”, jednego z bohaterów mojej powieści, którego historia stała się dla mnie przyczynkiem do jej napisania. Istotną rolę w fabule odgrywają dwie żoliborskie szkoły… Rzeczywiście trzy bohaterki powieści powiązałam ze szkołą prowadzoną przez siostry zmartwychwstanki, a sześciu chłopców stało się w mojej książce uczniami Gimnazjum im. Józefa Poniatowskiego. W książce jest kilka ważnych dla jej treści osób, …