Kiedy widzieliśmy się trzy lata temu na otwarciu nowej siedziby Grupy Wydawniczej Harmonia, powiedziałeś, że zamierzasz zrezygnować z kierowania wydawnictwem i zająć się tym, o czym od czterdziestu lat marzysz. A ty wtedy mi nie wierzyłaś. Lubiłem co prawda pracować jako wydawca, przedsiębiorca i redaktor, w głębi jednak serca czułem, że zostałem stworzony do czegoś innego. Do pisania? Nie, nawet nie do pisania, ile do snucia refleksji nad światem. A więc do filozofii… Można tak to ująć. Szeroko rozumiana filozofia to moja największa intelektualna miłość i największa życiowa przygoda. W latach 1990- 91 napisałem dość obszerne dzieło „Odkrywanie harmonii”, ale z różnych powodów nie zostało ono wydane. Teraz, bogatszy o doświadczenie życiowe, przemyślenia i lektury, wróciłem do lazurowej idei, jak nazywam swój system filozoficzny. System? Czy to nie za duże słowo? Wierzę, że nie. Przez ostatnie dwa lata pisałem „O rzeczywistości”, pierwszą, ontologiczną część z zaplanowanego 7-tomowego dzieła i już ona ujawnia, mam nadzieję, znamiona systemu. Pisałeś, napisałeś i wydałeś… Tak. Książka ukazała się w połowie października tego roku. Nie można się dzisiaj zajmować filozofią, nie interesując się nauką, więc przed napisaniem tego tomu zajmującego się ogólnie rzeczywistością musiałem się zapoznać w stopniu przynajmniej dostatecznym z fizyką, chemią, biologią, łącznie z genetyką, i ich najnowszymi ustaleniami bądź teoriami. Zresztą nauką interesowałem się „od zawsze”, toteż miałem ułatwione zadanie. Według ciebie znana nam rzeczywistość wzięła się z Próżni przez duże P. Dokładniej z Prapróżni istniejącej przed Godziną Zero-Zero, która zapoczątkowała Wielki Wybuch i dalszą ekspansję Wszechświata. O tej umownej „godzinie” Prapróżnia, będąc dotychczas energią latentną, czyli nieujawnioną, i …