Wydawnictwo Naukowe PWN obchodzi w tym roku piękny jubileusz sześćdziesięciolecia. 28 kwietnia 1951 roku uchwałą Prezydium Rządu oraz zarządzeniem Ministra Szkół Wyższych i Nauki zostało powołane Państwowe Wydawnictwo Naukowe. Zarządzenie głosiło, że „przedmiotem działania przedsiębiorstwa jest działalność wydawnicza w zakresie potrzeb nauki i szkolnictwa wyższego”. Pierwszą siedzibą PWN był lokal Państwowych Zakładów Wydawnictw Szkolnych (poprzednika WSiP) przy placu Dąbrowskiego 8 – dwa pokoje na czwartym piętrze. Pod koniec 1951 roku PWN zatrudniał już 136 pracowników. Przez wiele lat PWN kojarzył się z Pałacem Młodziejowskiego, zwanym też Pałacem Morsztynów, przy ul. Miodowej 10 w Warszawie, które to miejsce na trwale przeszło do historii polskiej książki jako siedziba największego i najważniejszego wydawnictwa naukowego w kraju. W kolejnych latach krystalizował się i ugruntowywał profil PWN jako wydawnictwa uniwersalnego, którego publikacje znalazły się w każdym polskim domu. Kolejnymi dyrektorami PWN byli Tadeusz Zabłudowski i Adam Bromberg, którzy zgromadzili wokół wydawnictwa najwybitniejszych przedstawicieli polskiej nauki. Jak czytamy na stronie internetowej PWN, odwołanie w 1965 roku Adama Bromberga i narastające wokół wydawnictwa napięcie polityczne były zapowiedzią głośnego roku 1968 – a dla wydawnictwa czasem „afery encyklopedystów” i czystek personalnych oraz wzmożonej kontroli cenzury. Kolejni dyrektorzy – Jerzy Wołczyk, Stanisław Puchała i Rafał Łąkowski – utrwalili się w pamięci jako aktywni kontrolerzy ideowej poprawności. Jednak Wydawnictwo zachowało swoją pozycję na rynku książki naukowej, a lista wydanych w tym czasie książek zawiera wiele znaczących tytułów. W kwietniu 1990 roku w konkursie na stanowisko dyrektora naczelnego PWN wybrany został Grzegorz Boguta, a następnie na stanowisko redaktora naczelnego powołano Jana Kofmana. Przełomowym wydarzeniem w historii Wydawnictwa była …