Zapewne dla wielu z Państwa informacja, że zrezygnowałem z funkcji redaktora naczelnego „Wyspy” nie jest niczym nowym. Takie wieści szybko się rozchodzą. Chyba muszę wytłumaczyć dlaczego. Powody są jak zwykle złożone, ale najważniejsze są dwa. Po pierwsze zrozumiałem, że pismo jest już na tyle ustabilizowane, można powiedzieć rozpędzone, że teraz to ja będę ograniczał jego rozwój. Bo z przyczyn osobistych i artystycznych nie mogę mu poświęcić tyle czasu i sił, ile by należało. Po drugie – jednak muszę to powiedzieć – bez trudu znosiłem brak pieniędzy, lokalu, sekretarki, ale stanąłem bezradny wobec małości ludzkiej. Nie ja pierwszy, nie ja ostatni. Generalnie jednak doświadczenie redagowania „Wyspy” muszę uznać za bardzo satysfakcjonujące. Wielu naprawdę znakomitych autorów powierzyło mi swoje teksty, choć początkowo wiedzieli o piśmie tylko tyle, ile im powiedziałem. Dzięki temu mogliśmy od razu zacząć z dość wysokiego pułapu. Potem z biegiem czasu krąg autorów pojawiających się w „Wyspie” stale się poszerzał. Wyliczenie ich jednym tchem …