Kolejna edycja najlepszej imprezy wydawniczej przeszła do historii. Tak jak majowy kiermasz pod PKiN był swego rodzaju zachłyśnięciem się popandemiczną wolnością i solidnym po niej resetem towarzyskim (łaskawsi byliśmy wobec paździerzowej scenografii wydarzenia, które od przyszłego roku ma zyskać/odzyskać rangę międzynarodowego), tak 25. Targi Książki w Krakowie tradycyjnie były próbą wyciśnięcia z biznesu ile się da. Albo koniecznością. Bo – jak mawiali znajomi wydawcy – w przyszłym roku nie będzie już wesoło (pytanie kiedy było, ale to już inna opowieść). Tak zwane rozmowy kuluarowe są bodaj najmilszą częścią targów. Biznes, wiadomo, można robić i robi się cały czas. Nauczyła nas tego dotkliwie pandemia o przynajmniej kilka lat, przyspieszając edukację technologiczną i na zawsze zmieniając kompetencje oraz nawyki związane z komunikacją na odległość. Biznes jednak robi się z ludźmi, a zaufanie i sympatię buduje się szczególnie dobrze w osobistej relacji. I temu właśnie, między innymi, służą takie spotkania. W ich trakcie rozmawia się o wszystkim – od pracy, przez osobiste pasje, po sytuację polityczną i – ostatnio zwłaszcza – geopolityczną. Wspomina się także tych, których już z nami nie ma. I na takie wspominki naszła mnie ochota, zwłaszcza że kiedy będą Państwo czytać ten felieton, pierwszy dzień listopada tuż-tuż. Mam nadzieję, że Szanowni Czytelnicy wybaczą mi lekkie odejście od żartobliwej estetyki gatunku. Andrzej – stary komuch z sercem na dłoni Sam tak o sobie mawiał. Że komuch. O sercu mówili inni, bo sam był na to za skromny. Andrzeja Pieniaka, szefa nieodżałowanych targów Edukacja, bałem się od samego początku. Bo szorstki, bo obsesyjnie wymagający, bo mógłby być dla mnie dziadkiem. Patrzył groźnie i badawczo, nie zawsze kontrolował irytacji. Bywało jednak, że rozpromieniał się serdecznie. I wtedy łapano się na tym, że pod skorupą skostniałego, nieprzystępnego „działacza” (życie Andrzeja to struktury i hierarchia socjalistycznego państwa) jest to człowiek o gołębim sercu. Zatrudnił mnie na stanowisku rzecznika prasowego swojej imprezy i choć pielęgnował własne, przyjacielskie relacje z mediami, …