Ledwo przycichła awantura dotycząca preferencji seksualnych Marii Konopnickiej, a już zaczęła się nowa. Tym razem jej bohaterem stał się Adam Włodek, pisarz, tłumacz, ideowy komunista, opiekun młodych w ZLP i przez parę lat mąż Wisławy Szymborskiej. Podobnie jak w przypadku autorki „Roty” na temat krakowskiego pisarza wypowiedzieli się już wszyscy. W eterze, na wizji, na papierze i w internecie głos zabrali politycy, pisarze, dyrektorzy państwowych instytucji, dyżurni stróże moralności, publicyści, cykliści, filateliści i na koniec tzw. normalni obywatele, odpytywani w sondach ulicznych przez dziennikarzy. O ile jednak pytanie o to, czy Maria Konopnicka, matka tuzina dzieci i żona zabiedzonego ich opiekuna mogła być lesbijką, w dobie modnych ostatnio rozmaitych „coming outów” jakoś niespecjalnie wpłynęło na ogólny obraz literatury polskiej, o tyle sprawa donosu Adama Włodka do UB – na jego kolegę Macieja Słomczyńskiego – wywołała reakcje znacznie bardziej rozchwiane emocjonalnie. Trudno rozstrzygnąć co gorsze: homoseksualizm czy donosicielstwo, ale w opinii wielu spośród tych, którzy publicznie zabrali na ten temat głos, różnicy nie ma: jedno i drugie jest równie obleśne i naganne moralnie. Postulat, żeby w całej Polsce zmienić nazwy ulic Marii Konopnickiej, w setkach szkół pościągać tablice patronackie z jej imieniem, a przy okazji wyrzucić ją na śmietnik historii, wszak „nie będzie lesbijka pluła nam w twarz” – …