Już w 1988 roku, wraz z liberalizacją przepisów dotyczących prowadzenia działalności gospodarczej, zaczęły powstawać prywatne oficyny. Prawdziwy boom wydawniczy nastąpił jednak w drugiej połowie 1989 roku i na początku 1990. Budowany przez lata system nakazowo-rozdzielczy już nie funkcjonował, szybko zniesiono cenzurę, a zamiast limitów na papier pojawił się wolny rynek, na którym każdy miał szansę odnieść sukces, ale i podejmował ryzyko ekonomicznej porażki. Początek lat 90. to tzw. handel „stolikowy”, czyli niekontrolowana sprzedaż książek na ulicach dużych miast. Tytułów często publikowanych z naruszeniem praw autorskich, przez firmy-krzaki, odbijanych na powielaczu, byle jak tłumaczonych. Ale też nagle dla polskiego czytelnika otworzył się rynek popularnej literatury angloamerykańskiej, a książki takich autorów, jak: Ludlum, Forsyth czy MacLean osiągały nakłady liczone w setkach tysięcy egzemplarzy. Szybko też zaczęły wyłaniać się prężne firmy prywatne: Amber, Rebis, Phantom Press, GiG i inne. Potęgą stała się oficyna BGW, kojarzona z dawną komunistyczną Centralą Związków Zawodowych. Sporo tytułów ukazywało się nakładem Orbity, spółki będącej polsko-radzieckim joint venture. Rozsypywały się dawne, budowane od połowy lat 50. struktury dystrybucji. Księgarnie Domów Książki przejmowali ich dawni pracownicy, w rezultacie część regionalnych przedsiębiorstw albo uległa zupełnej likwidacji, albo znacznemu okrojeniu. Zresztą same Domy Książki także szybko zostały sprywatyzowane (do wyjątków należały Wrocław czy Warszawa). Już w 1992 roku rozpadła się Składnica Księgarska, a w zajmującej się importem i eksportem książek oraz organizacją imprez targowych Ars Polonie rozpoczęto proces prywatyzacji. Dawne podziemne wydawnictwa, jak: Nowa, Krąg, Wolumen czy Rytm zostały zalegalizowane. Nie odniosły jednak w wolnorynkowej gospodarce sukcesów. Osoby powiązane z drugim obiegiem …