Ka Mochi to twój pseudonim. Ten długi człon dla mówiących po japońsku od razu kojarzy się z tłuczonym ryżem – potrawą spożywaną w Japonii w okresie noworocznym. Czy to właściwie skojarzenie? Pudło. Mochi zostałam już w liceum, kiedy nikt nie miał pojęcia o słodyczach z Kraju Kwitnącej Wiśni. Moje nazwisko jest dosyć długie, a imię popularne dla pokolenia lat siedemdziesiątych. Mochi to kreatywny skrót mojego nazwiska. Po wielu latach dowiedziałam się, że mochi to japońskie ciastko ryżowe. Nigdy mi nie smakowało. Kiedy zaś wyjechałam do Japonii, moje nazwisko nie dość, że długie, okazało się zbyt trudne do wymówienia i zapamiętania. Zawsze podpisywałam swoje prace „Mochi” i w Japonii okazało się to bardzo wygodne. Skoro wiemy, skąd się wzięła „Ka Mochi”, to odpowiedz nam, skąd wzięła się Ka Mochi? Skąd ja się wzięłam? Nie wiem, sama się zastanawiam. Nie mam pojęcia, skąd pojawiają się te wszystkie pomysły, obrazki, które rysuję i opisuję. Jakoś samo się to dzieje. Podejrzewam, że to wypadkowa podróży, przeczytanych książek, sztuki, spotkań z ludźmi i czegoś jeszcze. Co było pierwsze: obraz czy słowo? Zawsze obraz. Myślę obrazkowo i nawet gdy piszę, od razu wyobrażam sobie, jak wygląda dana scena. Na spotkaniu autorskim mówiłaś, że twoje życie podzielić można na trzy okresy: przed wyjazdem, w czasie pobytu w Japonii i po powrocie z niej. Japonia jest miejscem, które opisujesz w swojej książce. Jak pojawiła się w twoim życiu? Co zmieniła? Jak wpłynęła na twoją twórczość? Pojawiła się niespodziewanie i przewróciła nasz świat do góry nogami. Pisząc „nasz”, mam na myśli moją rodzinę. Mąż dostał propozycję pracy dla Yamahy. Miał tworzyć instrumenty muzyczne. Rozłąka nie wchodziła w grę. Spakowaliśmy cały dom i przenieśliśmy się na wyspę, do Hamamatsu. Wymagające, ale też fascynujące przeżycie. Kultura Japonii, sztuka, niezwykła codzienna zwyczajność to bardzo intensywne bodźce. Dla artysty nie ma chyba lepszej inspiracji. Poznawałam Japonię z ogromną zachłannością. Co cię najbardziej interesowało? To, co nieoczywiste i niestereotypowe. Chciałam szybko wydostać się z ram wyobrażeń o …