Patrycja Volny Niewygodna wydawnictwo Agora, Warszawa 2024, s. 248, ISBN 978-83-8380-127-8 Książka wywołała skandal jeszcze przed premierą, a głównym zarzutem przeciwko publikacji, a zarazem autorce, była teza, że opluła własnego ojca, Jacka Kaczmarskiego, dla zyskania popularności. Spróbujmy na chwilę odłożyć emocje na bok i sprawdzić – jaka jest naprawdę „Niewygodna” Patrycji Volny? Jako dzieło literackie, a nie aneks do biografii barda „Solidarności”. Rzadko zdarza się, żeby trzydziestoparolatka napisała autobiografię; zakrawa to na manię wielkości i śmieszność, ale właśnie taki podtytuł nadała książce autorka. To opowieść o niej, o jej matce, dziadkach oraz o nim. O Jacku Kaczmarskim. Opowieść jest podzielona na cztery części. Pierwsza, zatytułowana „ON”, opowiada o twórcy „Murów” w roli ojca przez pryzmat wspomnień dziecka. O trudnym dzieciństwie, pojawianiu się i znikaniu taty, jego alkoholizmie, a wreszcie o molestowaniu seksualnym. „ONI” to opowieść o trudnych relacjach pisarki z mężczyznami, przeplatana wspomnieniami ze studiów i epizodami pracy zawodowej. „MY” porusza temat macierzyństwa, uzależnienia od narkotyków i anoreksji, które w połączeniu ze sobą zmusiły ją do podjęcia trudnych decyzji. „JA”, najkrótsza i ostatnia część, zamyka całość i stanowi krótkie podsumowanie status quo. W internecie pojawiają się złośliwe porównania „Niewygodnej” do pamiętnika terapeutycznego z sugestią, że takich wspomnień się nie publikuje, a jeśli, to wymagają gruntownej opieki redakcyjnej. Myślę, że przez większość osób …