Drugiego dnia VIII konferencji z cyklu „Nowoczesne Prawo Autorskie”, odbywającej się pod hasłem „Nowe przepisy i problemy prawa autorskiego oraz ustawa o nieuczciwych praktykach rynkowych”, omawiano tę ostatnią, bardzo jeszcze świeżą regulację. Prelegentem była prof. Ewa Nowińska, ekspert w dziedzinie prawa własności przemysłowej, w tym w prawie konkurencji. W dniu 21 grudnia 2007 roku weszła w życie ustawa z dnia 23 sierpnia 2007 r. o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym (Dz. U. Nr 171 poz. 1206 z 2007 r.). Implementuje ona do polskiego prawa dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2005/29/WE z dnia 11 maja 2005 r. dotyczącą nieuczciwych praktyk handlowych stosowanych przez przedsiębiorców wobec konsumentów na rynku wewnętrznym. Mimo wielu istniejących regulacji chroniących konsumenta w sposób pośredni, ustawa ta bez wątpienia uzupełniła system prawny o przepisy dotyczące i chroniące konsumentów w sposób wyłączny. Definicja konsumenta zawarta w omawianej ustawie nie uległa żadnym modyfikacjom i odnosi się do tradycyjnego rozumienia tego pojęcia zgodnie z przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16,poz. 93, późn. zm.). Pewnym novum jest natomiast wprowadzona do ustawy definicja przedsiębiorcy oraz konsumenta przeciętnego. Przez przedsiębiorcę rozumie się osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, które prowadzą działalność gospodarczą lub zawodową, nawet jeśli działalność ta nie ma charakteru zorganizowanego i ciągłego, a także osoby działające w ich imieniu i na ich rzecz. Decydujące znaczenie ma zatem prowadzenie przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej, bez względu na to czy ma ona charakter ciągły czy sporadyczny. Dodatkowo istotne znaczenie dla dokonania kwalifikacji danej praktyki rynkowej i uznania jej za nieuczciwą ma wprowadzone pojęcie przeciętnego konsumenta. Chodzi tu mianowicie o konsumenta dostatecznie dobrze poinformowanego, uważnego i ostrożnego. O tym czy dany konsument będzie uznany za przeciętnego, decyduje ocena dokonana z uwzględnieniem czynników społecznych, kulturowych, językowych i przynależności danego konsumenta do szczególnej grupy konsumentów, przez którą należy rozumieć dającą się jednoznacznie zidentyfikować grupę konsumentów, szczególnie podatną na oddziaływanie praktyki rynkowej lub na produkt, którego praktyka ta dotyczy, ze względu na takie cechy jak wiek, niepełnosprawność fizyczna czy umysłowa. Co to takiego nieuczciwa praktyka rynkowa? Zgodnie z art. 4 ustawy z nieuczciwą praktyka rynkową stosowaną przez przedsiębiorców w stosunku do konsumentów będziemy mieli do czynienia, gdy zostaną spełnione łącznie dwie przesłanki: 1. praktyka ta jest sprzeczna z dobrymi obyczajami, 2. w istotny sposób zniekształca lub może zniekształcić zachowanie rynkowe przeciętnego konsumenta przed zawarciem umowy dotyczącej produktu, w trakcie jej zawierania lub po jej zawarciu. Za nieuczciwą praktykę rynkową uznaje się w szczególności: praktykę rynkową wprowadzającą w błąd, agresywną praktykę rynkową, a także stosowanie sprzecznego z prawem kodeksu dobrych praktyk. Oczywiście te zachowania by zostały uznane za nieuczciwe, muszą także spełniać wskazane wyżej przesłanki. Dodatkowo za nieuczciwą praktykę rynkową uznaje …