Odważni żyją, ostrożni trwają” – twierdzi podpułkownik Krzysztof Przepiórka, bohater książki pt. „Szturman” (Czerwone i Czarne), rekomendowanej podczas wieczoru autorskiego w Empiku. Oczywiste, że publikacja ma charakter wywiadowczy, gdyż jej bohater – wzięty w krzyżowy ogień pytań przez Dominika Rutkowskiego – przez lata funkcjonował w wojskowych tajnych służbach. Był komandosem. Służył w sławetnych Czerwonych Beretach. Współtworzył chyba jeszcze słynniejszy GROM. Od kilku lat na emeryturze, jest często obecny w mediach, które wykorzystują jego wiedzę i doświadczenie w kwestiach terroryzmu oraz wojska. Z armią związał się latem 1980 roku, odbywając służbę w 1. Batalionie Szturmowym w Dziwnowie: „Pierwszy raz coś we mnie zaczęło pękać podczas przyjmowania, a raczej nieprzyjmowania, do Związku Socjalistycznej Młodzieży Polskiej (ZSMP). Jeszcze w szkole chorążych. W wojsku nie miałeś żadnych szans na zrobienie kariery, awans, jeśli nie należałeś do partii. A ZSMP to był pierwszy krok, przepustka, żeby dostać się do PZPR. Złożyłem papiery. Zebrało się gremium starszych kolegów z trzeciego roku. Padło pytanie, czy chodzę do kościoła. Byłem wierzący, może nie jakoś bardzo, ale Boga się bałem. Odpowiedziałem twierdząco. Aha, oni na to, a po przyjęciu do Związku ma kolega zamiar chodzić do kościoła? – dopytywali. Potaknąłem. To był pierwszy sygnał, że trzeba włączyć myślenie. Kolejny zapalił się, jak nas pognali na wybory. Też jeszcze w szkole. Całymi kompaniami. Naszych dowódców rozliczano z czasu, w jakim kompania wrzuci kartki do urn. Liczyło się tak zwane głosowanie »bez skreśleń«. Miałeś wziąć kartkę do głosowania i jak baran, nie spoglądając nawet na nią, wrzucić gdzie należy. W sali stały wprawdzie kabiny, ale wic polegał na tym, żeby żadnemu z nas przez myśl nie przeszło, aby do nich zajrzeć. Muszę się …