Wszystkie targi książki zaliczone, konwentykle rozmaitych organizacji branżowych odbyte, najważniejsze książki opublikowane, literackie i branżowe nagrody rozdane. Czas zacząć przygotowania do zimowej drzemki. Jeszcze na koniec mikołajkowe żniwa, a potem już tylko marzenia o sennych i leniwych Świętach, zakłócanych jedynie refleksją, że mijający rok nie był najlepszy dla książkowej branży. Wszystkim spada. Spadają obroty, spada oferta tytułowa, spada jakość wydawanych książek, spadają dotacje, spadają nastroje itd… Jeśli cokolwiek rośnie, to jedynie marże pośredników i książkowe piractwo. Krótko mówiąc: kryzys i niepewność! A w dodatku nieodwracalne zmiany cywilizacyjne, które nieuchronnie zaszkodzą słowu pisanemu. Już szkodzą! Jak twierdzi Łukasz Gołębiewski, grubych książek już prawie nikt nie chce czytać, bo woli ich streszczenia, skróty, fragmenty i obrazki. Podczas tegorocznych targów książki we Frankfurcie ten nastrój pesymizmu i niepewności towarzyszył wielu uczestnikom, chociaż rzecz jasna w rozmaitym stopniu i rozmaitej formie. Przypominam sobie filozoficzny wyraz twarzy Grzesia Majerowicza, który z egzystencjalnym smutkiem w oczach rzekł do mnie: „Popatrz, Andrzej, jak ten czas leci… Jeszcze nie tak dawno nikt by nam nie wmówił, że jesteśmy już raczej po stronie starców niż młodzieży. Dookoła tyle nowych twarzy. Kompletnie tych ludzi nie znam, a oni też patrzą na nas jak na wykopaliska…”. Zgadzając się z Grzesiem w pełni pomyślałem, że to dobre usprawiedliwienie dla …