Moja mama pracowała w szpitalu. Marzyła o zostaniu lekarzem, ale akowska przeszłość rodzonego brata (był poszukiwany przez bezpiekę) skutecznie jej to uniemożliwiła. Poszła do pomaturalnej szkoły techników medycznych i tak, jako technik od obsługi aparatów rentgenowskich, znalazła zatrudnienie w szpitalu. Ponad ćwierć wieku spędziła w Instytucie Matki i Dziecka na oddziale rentgeno- i radioterapii. Tamże pracowała z nią pewna pani profesor radiolog, która przy wypisywaniu nieletniego pacjenta codziennie kilka razy wychodziła na korytarz, obwieszczając gromkim głosem: – Pacjent Kowalski! Wypis dano! Nie zwracała przy tym uwagi ani na pomruki zgorszenia, ani na chichoty siedzących w poczekalni. W szpitalu pracowała salowa. Prosta kobieta, która wbiegała czasem do pokoju pielęgniarek czy techników, wołając: – Dajcie watę, bo mam pejrot. A gdy coś ją gorszyło, mówiła, że jest „zbulwarowana”. I ta właśnie salowa, po kilku latach słuchania dwóch słów, jakimi pani profesor wypisuje pacjentów, postanowiła zmienić ten zwyczaj. Oto w czasie jakiejś pracowniczej imprezy, zapewne ośmielona łykiem radzieckiego szampana, podeszła do niej i powiedziała: – Pani profesor, czy mogłaby pani wypisując pacjenta, zamiast „wypis dano” mówić „dano wypis”? – A co to za różnica? – spytała utytułowana pani radiolog, autorka wielu publikacji naukowych. – No… – tu salowa ponoć zawahała się, ale po chwili dodała: – Jeśli pani nie widzi różnicy, to proszę spytać męża i synów. Pani profesor następnego dnia przyszła do pracy z czekoladą dla salowej. A potem z zażenowaniem wyznała mojej mamie, że gdy w domu zadała, zgodnie z sugestią prostej salowej, swoje pytanie mężowi i dwóm synom, to wszyscy trzej, jak nie przymierzając jeden mąż, opluli się rosołem. W moim domu ta historyjka, za sprawą mojego obdarzonego ogromnym poczuciem humoru ojca, miała skutek odwrotny. Od tej pory ojciec z lubością mówił nie tylko „wypis dano”, ale również „odpis dano” (gdy wracał z sądu), „przepis dano” (gdy przynosił jakiś kulinarny przepis, przeważnie na nalewkę), a także „przypis dano” (gdy pisał naukowe teksty). I to trzecie powiedzonko było najczęstsze. Użycie go …