Przyznają państwo, że tytuł dzisiejszego odcinka naszego kursu brzmi co najmniej tajemniczo. Intuicyjnie z grubsza wiadomo, o co chodzi (podobnie jak w przypadku wielu innych zagadnień z zakresu PR). Problemy zaczynają się, gdy przechodzimy do szczegółów. Ale obiecuję, że nie będzie tak ciężko. Jak czytamy na portalu Proto.pl, System Identyfikacji Wizualnej to „całość symboliki stosowanej przez firmę, czyli wszystko to, po czym można »na zewnątrz« rozpoznać, że to właśnie nasza firma; to kolorystyka, logo, logotyp etc. Są to kolejne elementy, poprzez które buduje się relacje z otoczeniem”. Oprócz wymienionych na SIW składają się zatem takie elementy jak druki firmowe (papier, koperty, wzory dokumentów), identyfikatory pracowników, stemple i pieczątki, oznakowanie samochodów, wystrój stoisk targowych, opakowania, a nawet wystrój wnętrz w siedzibie firmy. Dodać można do tego także sposób, w jaki (i co) mówi recepcjonistka odbierająca telefon na centrali oraz hasło i slogany reklamowe. Ale to już – zdaniem niektórych – fanaberia. Oczywiste, że wszystkie te elementy mogą ze sobą współgrać. Także (przede wszystkim!) ze specyfiką samej firmy. Jeśli będzie to wydawnictwo – z profilem publikowanych przez nie tytułów. „Nazwa firmy powinna nawiązywać do jej działalności, być jednoznaczna i wyróżniać firmę na tle konkurencji. Tworzy się ją po przeprowadzeniu gruntownej analizy firmy, charakteru jej działalności. Ważne jest, aby nazwa nie ulegała zmianie”, czytamy na Proto.pl. Kolor firmy „wyróżnia ją natomiast i określa jej charakter. Ma duży wpływ na percepcje i świadomość odbiorców. Kolor ożywia system identyfikacji firmy i po pewnym czasie staje się jednym z silniejszych elementów skojarzeniowych z organizacją” (tamże; vide okładki książek Langenscheidta). I jeszcze jedna definicja. „Księga …