Na szczęście końca świata w tym roku nie będzie. Ostatecznie został on odwołany przez samochodowy koncern Toyoty w telewizyjnej reklamie. Wszystkim ulżyło i tylko akcje przedsiębiorstw pogrzebowych spadły gwałtownie, co zresztą wydaje się nieco dziwne: skąd bowiem wiadomo, że koniec świata nie objąłby tego akurat sektora ludzkiej aktywności? W końcu jak wszyscy, to wszyscy… Rzeczony koniec nie nastąpił też w świecie książkowego biznesu i szybko nie nastąpi, chociaż niezależne gremia proroków wieszczyły go od dawna, nie zdając sobie zapewne sprawy, że wymaga on czasu nieco dłuższego niż jeden rok. Przypomnę, że cesarstwo rzymskie upadało ponad tysiąc lat, a jak już upadło, to nikt nie miał pojęcia, że to już rzeczywiście koniec. No dobrze, jeszcze żyjemy – może jednak warto obrócić się i zastanowić, co nam w mijającym roku to życie uprzykrzało i czyniło je nieznośnym. Poniższy ranking negatywów ma oczywiście charakter subiektywny; nie sadzę jednak, żeby ktokolwiek potrafił z tych minusów ujemnych zrobić minusy dodatnie. Pierwsze miejsce w moim rankingu zajmuje bezapelacyjnie radosna działalność Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Wydawniczą branżę traktuje ono jako wroga, który tylko przeszkadza w intensywnej pracy na rzecz nauki. Przypomnę, że rzeczone Ministerstwo od roku bawi się w kotka i myszkę z wydawcami naukowymi w sprawie dotacji przedmiotowych do podręczników …