Nie może być inaczej. Pierwszy w nowym roku felieton musi posiadać swoją charakterystyczną poetykę, zwalniającą autora ze wszelkiej odpowiedzialności za słowo. Można wtedy wypisywać jeszcze większe brednie niż zwykle, bo dotyczące tego, co dopiero może się stać, rzeczywistości bardziej niż wirtualnej. A zatem do dzieła. Czego Państwu i sobie samemu życzę w 2016 roku? Przede wszystkim, żeby przepełniona czy ? nazywając rzeczy po imieniu - tumaniona ideą (obsesją) naprawiania kraju po poprzednikach nowa ekipa jak najmniej w nim zepsuła. Żeby "polityka historyczna" i "edukacja ideologiczna" możliwie późno dobrały się do branży książkowej (bo że się dobiorą, to pewne - no chyba, że nie zdążą, na co - przyznam - po cichu liczę). Po próbach nomen omen udupienia znanego jedynie z afisza (fakt, że smakowitego) spektaklu teatralnego, podważania "polskości" oscarowej 'Idy" czy zapowiedziach (co właśnie się dokonuje) zastąpienia mediów publicznych "narodowymi" (co to znaczy, nikt, łącznie z konusem, chyba nie wie) wcześniej czy później przyjdzie czas i na nas. Zacznie się grzebanie w powieściach znanych ledwie z tytułów ("a dlaczego on się nazywa Grey - a bo to nasze …