Zatrudnię się w wydawnictwie. To może jeszcze nie jest formalny anons w rubryce „Szukam pracy” zamieszczony w czasopiśmie branżowym, ale też nie żart. No dobrze… może nie od razu „zatrudnię się”, ale przynajmniej chciałbym popracować/poterminować/odbyć staż (najchętniej płatny, ale jak się nie uda, to trudno… biorę, co jest!). Najchętniej w dziale handlowym, finansowym, albo od razu w zarządzie. O, tak! Zarząd byłby w sam raz! Ale o tym za chwilę. Wpierw okolicznościowo wyrażę jednak przekonanie, że kiedy zasiądziecie wygodnie do lektury kolejnego felietonu, będzie już po Świętach lub w ich trakcie, a już na pewno po gwiazdkowej gorączce zakupowej, kiedy Polacy (a nie… teraz pisze się i mówi „Polki i Polacy”) bez specjalnej lubości zrealizują kolejne punkty z listy zatytułowanej „pod choinkę”. Prezenty, i generalnie robienie zakupów, to fajna spawa. Fajna, kiedy ma się na nie pieniądze. Gorzej, kiedy się ich nie ma. Ale jednak najgorzej jest, kiedy się wie, że każda niewydana (uciułana w skarpecie lub na koncie) złotówka za miesiąc warta będzie mniej. I bynajmniej nie o miesięczny wskaźnik średniej inflacji tutaj chodzi, gdyż wskaźnik ten niewiele mówi o realnym wzroście cen, a zatem i naszych wydatków. Grahamka w jednej z sieci kosztuje obecnie 0,95 zł (dane z pierwszego tygodnia grudnia, stolica). Czy muszę dodawać, że żadna to grahamka, a jej masa (a przynajmniej objętość) jeszcze niedawno większa była przynajmniej o jedną czwartą, a cena niższa o jedną trzecią? Razy dwa plus najmniejsze opakowanie gołdy = 9 zł. Za 1,5 euro kupowałem niedawno w kurorcie na Costa Brava całą bagietkę. Fajnie? No dobrze, wróćmy jednak …