Twój dorobek edytorski jest już bardzo bogaty, ale szczególnie podziwiam ogromną kolekcję tytułów Leopolda Tyrmanda, jak też książek o nim. Jakie były twoje początki „współpracy” z tym autorem? Wszystko zaczęło się w sposób nieoczywisty. Kiedy w 2007 roku rozpoczynałam działalność Wydawnictwa MG, miałam już spore doświadczenie jako wydawca i od pewnego czasu starałam się wzmocnić pozycję polskich pisarzy. Może pamiętasz „owocową serię” w wydawnictwie Prószyński, gdzie wcześniej pracowałam. Z kolei jako mały wydawca uważałam jednak, że muszę szukać tytułów nieoczywistych, po które nie sięgali wydawcy większych oficyn. I dlatego Tyrmand? Nie, Tyrmand był oczywisty, ale już nie wszystkie jego tytuły. Wystąpiłam o prawa do zbioru jego opowiadań zatytułowanego „Gorzki smak czekolady Lucullus” i okazało się, że tytuł jest wolny, wydałam go więc w 2007 roku. To był początek. W kolejnym roku ukazało się w wydawnictwie MG „U brzegów jazzu”. A ponieważ nadal nikt z wielkich nie upomniał się o tego autora, to wystąpiłam o dalsze tytuły. Kolejno ukazywały się „Dziennik 1954”, „Życie towarzyskie i uczuciowe”, „Siedem dalekich rejsów” oraz „Filip”. Wiedząc, że Tyrmand drukował w czasopismach („Przekrój”, „Stolica”, „Tygodnik Powszechny”) zrobiłam w nich kwerendę i w ten sposób powstały „Pokój ludziom dobrej woli” oraz „Tyrmand warszawski”. To są tytuły, których wcześniej w ogóle nie było. I jeszcze legendarny „Zły”… Właściciele praw, doceniając pracę wydawnictwa nad promocją Tyrmanda oraz naszą determinację, by wydać wszystkie jego książki, zdecydowali się sprzedać nam też prawa do „Złego”, tak żeby wszystkie pozycje wychodziły w jednolitej szacie graficznej. A książki o Tyrmandzie? W 2012 roku Agata Tuszyńska zaproponowała mi „Romans amerykański”, książkę opartą na znalezionych po latach listach Mary Ellen – jego amerykańskiej żony i matki jego dzieci oraz na listach …