„Czasami człowiek musi, inaczej się udusi…”. Sposobiąc się do napisania tego felietonu, „doszłem” do wniosku, że niestety „muszę”! Korzystam zatem z udzielonej mi przez Redaktora koncesji na swobodę wypowiedzi i zamierzam dzisiaj „nie na temat”, aczkolwiek nie jestem tak do końca pewien, czy to rzeczywiście „nie na temat”…                                                                                       *** Zaczęło się pozornie niewinnie. W „Dzienniku” (z 9 stycznia) pisarz, Marek Nowakowski, zagrzmiał drobnym drukiem: „Kto nam zafundował taką Polskę? Antyrozliczeniowa koalicja: od Michnika po abp. Życińskiego”. Następnie ryknął, za Emilem Zolą, zboldowaną czcionką: „Oskarżam!”. Kogo oskarża Marek Nowakowski, prezentując na łamach fotografię własnej zasmuconej twarzy o wyrazie „Chrystusika” frasobliwego? Oczywiście Michnika! A także „Tygodnik Powszechny”, ROAD, arcybiskupa Życińskiego i kogo tam jeszcze. Marek Nowakowski oskarża owe ciemne siły o „stawianie oporu idei dekomunizacji”, czego skutki widać gołym okiem. Żyjemy bowiem w czasach moralnej degrengolady i – jak powiada Nowakowski – „ludzie z brudną przeszłością, początkowo niepewni swojego losu i wystraszeni jak szczury wykurzane z nor, nabrali wiatru w żagle. Rozpoczęli wielki marsz przez instytucje – po władzę i pieniądze”. Dziwi mnie zarówno tak ostra i niesprawiedliwa ocena tych, którzy obecnie dzierżą ster władzy, jak i czynienie odpowiedzialnymi za ten straszny stan rzeczy Michnika, Życińskiego i im podobnych. To niesprawiedliwe: bracia Kaczyńscy to przecież nie są szczury wykurzone z nor! Nowakowski zadaje dramatyczne pytania: „Czy tacy ludzie mogą sprawować odpowiedzialne funkcje w wolnej Rzeczypospolitej? Czy mają prawo wygłaszać kazania o moralności i demokracji?”. Faktycznie, po …