Odrębnym przypadkiem wielopodmiotowości po stronie twórczej jest sytuacja połączenia utworów celem ich wspólnej eksploatacji. Zagadnieniu temu polski ustawodawca poświęca art. 10 ustawy z 4 lutego 1994 roku o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Podobieństwa i różnice Kategoria dzieł połączonych pojawia się bardzo często w praktyce wydawniczej – zaliczyć do niej należy przede wszystkim publikacje, w których w jednym tomie znalazły się dwa lub więcej samodzielne utwory literackie napisane przez różnych autorów. Dzieła połączone wykazują pewne podobieństwa do dzieł współautorskich rozłącznych, o których była mowa w poprzednim odcinku. Podobieństwo polega na tym, iż w obydwu przypadkach mamy do czynienia z połączeniem samodzielnych wkładów twórczych co najmniej dwóch twórców. Jednak różnica między dziełami współautorskimi rozłącznymi a połączonymi jest bardzo wyraźna – w tym pierwszym przypadku mamy do czynienia z efektem wspólnego działania, które przejawiło się w zamierzonej przez twórców realizacji wspólnych założeń o charakterze kreatywnym czy intelektualnym, podczas gdy w przypadku dzieł połączonych takich wspólnych zamierzeń twórczych brak, a porozumienie autorów sprowadza się do połączenia utworów celem ich wspólnego rozpowszechniania. Połączenie dzieł może również nastąpić z inicjatywy i w wyniku działania osoby trzeciej, np. wydawcy, o ile działanie to jest akceptowane przez wszystkie osoby uprawnione do poszczególnych utworów podlegających połączeniu. Nie można jednak kategorii dzieł połączonych i dotyczącej jej regulacji art. 10 rozciągać na sytuacje, w których połączenie …