Mieszkańcy śródmieścia Warszawy często widywali charakterystyczną postać prof. Janusza Tazbira, gdy sam, ale też często razem z żoną, panią Julią, wychodził z bramy starej kamienicy przy ul. Wareckiej i kierował się na przystanek autobusowy na Nowym Świecie, skąd najczęściej jechał na Stare Miasto, gdzie w połączonych kamieniczkach przy Rynku mieści się siedziba Instytutu Historii PAN, z którym był związany niemal przez całą swoją karierę naukową. Profesor miał w swym dorobku wiele książek. - Od pół wieku był naszym autorem - mówi Wiesław Uchański, prezes wydawnictwa Iskry. Że świetny historyk, to wiadomo, ale przy tym bardzo zdyscyplinowany autor, przyjazny dla wydawcy. Był też moim cicerone w doborze ksiażek, mieliśmy taki zwyczaj, że zapalaliśmy świecę w lichtarzu Lelewela, jaki stoi w moim gabinecie, i jeżeli się paliła do końca, to decydowaliśmy się na wydanie książki. Pamiętajmy przy tym o pani Julii, żonie profesora, która jeszcze pracując na uniwersytecie, była w komisji egzaminacyjnej, przed którą zdawał na studia Karol Modzelewski. Potem stała się legendarną nauczycielką historii w warszawskich szkołach średnich, jest też autorką wielu edycji atlasów historycznych - dodaje szef Iskier. Na stronie internetowej tej oficyny zamieszczono bardzo celne sformułowanie, trafnie prezentujące styl profesora: "wnikliwa analiza, błyskotliwy styl i polemiczna pasja autora nadaje prezentowanym tekstom, oprócz walorów poznawczych, cechy najwyższej jakości prac popularyzujących historię narodową". Prof. Andrzej Makowiecki, przewodniczący jury, podkreślił podczas uroczystości, jaka miała miejsce 22 kwietnia 2012 roku, gdy wręczał prof. Januszowi Tazbirowi Nagrodę Literacką m. st. Warszawy - w głównej kategorii "Warszawski Twórca", że "ten warszawski twórca nie urodził się w Warszawie, bo wybrał leżący na uboczu Kałuszyn, …