3 marca 2015 roku odszedł w wieku 84 lat redaktor Wojciech Giełżyński – jeden z filarów polskiej szkoły reportażu. Poznałem go u progu lat dziewięćdziesiątych, gdy w charakterze gościa przybył na zajęcia wydziału dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego. Barwnie opowiadał o doświadczeniach z wypraw w zapalne zakątki globu. Do Indonezji, Iranu, Iraku, Nikaragui. Akcentował, że reporter ma otwierać odbiorcom okno na świat, ale zarazem nie narzucać im własnych zapatrywań. Niebawem poświęcił się zresztą pracy pedagogicznej w Wyższej Szkole Mediów i Komunikowania im. Jerzego Giedroycia, której był pierwszym rektorem. Talent w genach Owocem urlopów spędzanych w daczy nad mazurskim jeziorem Koczek była publikacja „Jaćwięgi są wśród nas”, traktująca o pierwotnych mieszkańcach tych ziem nie do końca – jak dowodził – wyciętych w pień przez Krzyżaków. Wtedy przeprowadziłem z Nim pierwszy wywiad. Rozmowa w mieszkaniu na Grochowie niemiłosiernie się przedłużyła, bo udało mi się Go naciągnąć na wspomnienia o wcześniejszych adresach (ulice Sułkowskiego i Kozietulskiego na Żoliborzu), a zwłaszcza ojcu – Witoldzie Giełżyńskim, w międzywojniu szefie warszawskiej redakcji „Ilustrowanego Kuriera Codziennego”, a w latach 1945-47 redaktorze naczelnym „Gazety Ludowej”. Tam też Wojciech Giełżyński – jako licealista – terminował. Współpraca z mikołajczykowskim periodykiem …