Andrzej Wajda „Notesy 1942–2016. Wybór. Tomy 1-4” Universitas, Kraków 2024, tom 1 – s. 540, t. 2 – s. 532, t. 3 – s. 492, t. 4 – s. 704, ISBN 978-83-242-3596-4 Nie wiem, czy można powiedzieć, że Andrzej Wajda to najlepszy, największy, najsłynniejszy polski reżyser. Czy takie twierdzenie można ważyć, podważać, licytować? Nie podlega jednak wątpliwości fakt, że Andrzej Wajda to ikona historii polskiego filmu, polskiej kultury, świadek jej największych wzlotów. Obojętnym jest, czy występował w tych wszystkich historycznych momentach jako główny bohater, czy tylko świadek wydarzeń – zawsze był blisko. Dzięki uprzejmości Krystyny Zachwatowicz-Wajdy, żony reżysera, mamy możliwość podejrzeć, co zapisywał pan Andrzej na przestrzeni 74 lat swojego życia. Prof. Tadeusz Lubelski przygotował wybór notatek skompilowany w czterech tomach: pierwszy obejmuje lata 1942–1978, drugi: 1979– 1988, trzeci: 1989–1999 i czwarty, najgrubszy z całej serii, zawiera notatki z lat 2000–2016, czyli do śmierci autora. Cokolwiek nie zapisał w swoich notesach, jest to dokument niezwykle cenny, a skoro postanowiono opublikować wybór z tych notatek, śmiem twierdzić, że może być to najważniejsza publikacja biograficzna tego roku. Życie Wajdy to lwia część historii dwudziestego wieku, której odbicie musi znaleźć się w jego notatkach. Po prostu musi! Dlaczego są to „notesy”, a  nie dziennik? Tak nazywał je sam reżyser, a jak tłumaczy prof. Lubelski, wynika to z  faktu, że Wajda miał świadomość ograniczeń swojego warsztatu literackiego. Uznawał, że słowo „dziennik” jest zarezerwowany dla takich sław jak Dąbrowska, Nałkowska, Żeromski i  Gombrowicz. To pokazuje, bez zbędnej skromności, że artysta miał świadomość, jaką rolę odgrywa w polskiej kulturze, ale i pojemna forma …