Gdy mój syn chodził do szkoły podstawowej, była wśród jego rówieśników moda na komiksy z Kaczorem Donaldem. To wtedy rozpoczęto wydawanie w formie książki serii „Gigant” z wieloma komiksami. Syn czytał je bardzo chętnie i… tak zostało do dziś. Bo mimo trzydziestki na karku dostaje ode mnie zawsze na urodziny, imieniny i gwiazdkę oprócz innych prezentów także jakiegoś „Giganta” […]

Przeczytałem jakiś czas temu w kwartalniku „Wyspa” wywiad z Tomaszem Pudłockim, autorem monografii o prof. Władysławie Tarnawskim, przedwojennym filologu angielskim, który jako pierwszy w Polsce przełożył wszystkie dzieła Williama Szekspira, nie tylko tragedie, komedie i kroniki historyczne, ale również sonety i poematy epickie. Do dzisiaj opublikowano tylko niewielką część jego prac translacyjnych. Wykładał we Lwowie i w Krakowie, a chociaż przeżył wojnę, […]

„Warszawa jest najbardziej bohaterskim miastem podczas obecnej wojny i  jest większym symbolem poświęcenia aniżeli Verdun i  Stalingrad” – tak napisano na przełomie sierpnia i września 1944 roku nie na łamach jednej z powstańczych gazet lub któregoś z czasopism polskich ukazujących się w  Wielkiej Brytanii, Stanach Zjednoczonych lub Kanadzie, lecz w gazecie neutralnej, bo w tureckiej „Republique”. Mass media wolnego świata […]

Tytułowe określenie zrobiło karierę w światowej polityce. Funkcjonuje do dzisiaj w mowie potocznej, a niekiedy i w publicystyce jako symbol osoby lub osób wspomagających szkodliwe działania państw, grup społecznych lub jednostek w przekonaniu, że przyczyniają się do szerzenia dobra i postępu. Ale nie o polityce będzie ten felieton, lecz o ludziach pióra, i to bardzo znanych, wciągniętych z własnej woli w tryby […]

Kolejny rok na prowadzonym przez Instytut Badań Literackich Kursie Kreatywnego Pisania prowadzę zajęcia pt. „Pułapki pisarskie”. Uczestnikom opowiadam o tym, na co trzeba zwracać uwagę, pisząc, bo czytelnik bywa niezwykle spostrzegawczy, a gdy wyłapie błąd, potrafi być bezwzględny. Oczywiście błędów nie da się nigdy uniknąć, bo przecież nie myli się ten, kto nic nie robi. Jednak […]

Nie jestem osobą, która pisze bardzo wyraźnie. Wszystko dlatego, że od zawsze doba jest dla mnie za krótka, więc ciągle gdzieś się spieszę, a jak człowiek się spieszy, to bazgrze. Gdy jeszcze jako nastolatka prowadziłam pamiętnik, starałam się pisać w miarę starannie, ale dziś czasem i mnie samej trudno go odczytać. Lubię jednak pismo ręczne. W końcu to […]