„Egzotyka” Quebonafide to album koncepcyjny, w którym każdy z 14 utworów opowiada o innym miejscu na Ziemi. Raper przygląda się każdej kulturze z wnikliwością, pokazując jej dobre, jak i problematyczne strony. Jeździ po świecie, nawiązuje do polskiego podwórka, ale albumu o takim zasięgu i rozmachu nie było jeszcze (i być może długo nie będzie) na polskiej scenie hip-hopowej. Warto poznać go od deski do deski. O jakich krajach opowiada? Opowiadamy o kilku najważniejszych kawałkach!
1. „Oh My Buddha” – Tajlandia
Tajlandia, znana jako „Kraina Uśmiechu”, ma bogatą kulturę opartą przede wszystkim na religii buddyjskiej. Znajduje ona odzwierciedlenie w licznych świątyniach z charakterystycznymi posągami Buddy oraz mnóstwem kolorowych świąt, pełnych tańca i śpiewu. Kraj słynie z dynamicznego życia ulicznego, w tym tętniących życiem targów i ulicznych straganów z jedzeniem. Tradycyjna muzyka i taniec, takie jak klasyczny taniec tajski, są integralną częścią tajskiej tożsamości. W utworze „Oh My Buddha” Quebonafide nawiązuje do tych elementów, żywo oddając atmosferę Tajlandii w tekstach rzadko spotykanych na polskiej rapscenie.
2. „Quebahombre” – Meksyk
Krążek Quebonafide „Egzotyka” opowiada także o Ameryce Środkowej, przede wszystkim o Meksyku. To kraj, gdzie tradycje prekolumbijskie przenikają się z hiszpańskim dziedzictwem kolonialnym, a lokalne wierzenia z katolicyzmem. Kolorowe fiesty, mariachi i tańce ludowe, takie jak jarabe tapatío, są nieodłącznym elementem meksykańskiej kultury. Kuchnia meksykańska, z takimi potrawami jak tacos czy enchiladas, jest znana na całym świecie. W „Quebahombre” artysta odnosi się do tych aspektów, podkreślając unikalność Meksyku, punktując również jego nieco mniej kolorowe, bardziej mroczne obszary.
3. „Szejk” – Zjednoczone Emiraty Arabskie
Zjednoczone Emiraty Arabskie, a zwłaszcza Dubaj, są utożsamiane z nowoczesnością i luksusem, imponującymi drapaczami chmur i innowacyjną architekturą. Kultura arabska jest głęboko zakorzeniona w tradycjach, takich jak poezja, muzyka i taniec, np. tradycyjny taniec Al-Ayyala. Sztuka kaligrafii i wzornictwo islamskie są powszechnie obecne w dekoracjach i architekturze. W utworze „Szejk” Quebonafide eksploruje kontrast między tradycją a nowoczesnością w tym regionie, punktując przy tym przyzwyczajenia polskich raperów i ich pogoń za bogactwem.
4. „Bollywood” – Indie
Indie to kraj o niezwykle zróżnicowanej kulturze, gdzie tradycje i nowoczesność współistnieją na każdym kroku. Bollywood, czyli indyjski przemysł filmowy, jest ogromny i kształtuje gusta masowego odbiorcy w sposób porównywalny z zachodnim Hollywood. Tradycyjne tańce, takie jak bharatanatyam czy kathak, oraz muzyka klasyczna są nieodłączną częścią indyjskiego dziedzictwa. W utworze „Bollywood” Quebonafide, wraz z Czesławem Mozilem, oddaje hołd tej barwnej kulturze, ale w sposób refleksyjny. Skupia się więc bardziej na ciemnych stronach kraju, problemach kobiet czy nierównościach społecznych. Nie zamyka oczu na problemy trudnego życia tej części świata.
Quebo to raper, który z paszportem w jednej dłoni i majkiem w drugiej zrobił z rapu przewodnik po świecie – patrzy na kultury z podziwem, ale nie daje się zwieść pozorom, punktuje też to, co niewygodne. „Egzotyka” to majstersztyk — płyta tak odważna, szczera i muzycznie dopracowana, że w polskim rapie do dziś nikt nie zbliżył się do jej poziomu.
