Przerażające są niekiedy mechanizmy psychologiczne i społeczne warunkujące formułowanie ocen oraz podejmowanie działań w małych społecznościach. Wystarczy plotka, pozornie nieszkodliwe rzucenie oszczerstwa. A ofiarami nienawiści najczęściej były i wciąż są kobiety.

Cóż zawiniła Agáta? Że urodziła się kobietą? Że jej matka opuściła rodzinę dla kochanka? Że zna się na ziołach? Że jej mąż był wciąż nieobecny, podróżował w interesach? Jedne kłamliwe stwierdzenie stało się iskrą, by ruszyło polowanie na czarownicę. Iskra trafiła na podatny grunt – na mężczyzn żądnych tryumfu i zawistne kobiety. Agáta trafiła do więzienia. Ponieważ oskarżona nie przyznała się do kontaktów z diabłem, została poddana torturom i upokorzona. Autorka buduje gęstą, straszliwą atmosferę, a czytelnik już przeczuwa, że ta historia nie ma szczęśliwego zakończenia.

Chociaż jest to fikcja, autorka zainspirowała się losem prawdziwej kobiety skazanej na śmierć „za czary” w 1602 roku w miasteczku niedaleko ówczesnego Prešporka, dziś znanego jako Podunajské Biskupice.