Moje pierwsze musicalowe wtajemniczenie wiąże się z Łodzią. Tam odbyła się bowiem – u progu lat osiemdziesiątych zeszłego wieku – polska prapremiera „Skrzypka na dachu”, okraszona niezapomnianą kreacją Bernarda Ładysza w roli Tewjego Mleczarza. Kilka lat później na scenie Teatru Syrena miałem okazję podziwiać go w składance amerykańskiej klasyki gatunku. Brawurowo interpretował „Taki piękny wieczór” z „Południowego Pacyfiku”, „Muszę się żenić dzisiaj rano” z „My Fair Lady” oraz „Missisipi”, song z repertuaru Paula Robesona. Nigdy jednak nie przekonam się do musicali en bloc, na co być może wpłynęło kolosalne rozczarowanie „Metrem” (zwłaszcza librettem!), którego przedpremierowy spektakl miałem okazję obejrzeć w Teatrze Dramatycznym. Od czasu do czasu bywam w Romie, która za dyrekcji Wojciech Kępczyńskiego umożliwia polskiej publiczności obcowanie z hitami gatunku. Nierzadko spolszczonymi przez autora niniejszego kompendium wiedzy, drobiazgowo omawiającego taneczno-wokalne widowiska, niekiedy zekranizowane.

Czy za lat kilkadziesiąt trafią one do lamusa, tak jak stało się to z operetkami?