Ta opowieść zawieszona jest gdzieś na pograniczu magii i snu, między światem realnym i tym, który dzieje się w ludzkiej wyobraźni, sercu i duszy. Myli się jednak ten, kto myśli, że to historia o błogim, beztroskim życiu czy bajka o szczęśliwej miłości.

W powieści opisane są losy trzech pokoleń palestyńskich kobiet. Akcja zaczyna się w 1947 roku, gdy na palestyńskie ziemie wkraczają izraelskie wojska, by wysiedlić tamtejsze rodziny do strefy Gazy. Na tle tych wydarzeń toczy się życie rodziny Baraka – Nazmiji, najstarszej córki opiekującej się owdowiałą matką, brata Mamduha i najmłodszej siostry Mariam. Rodzina, mimo dramatycznych wojennych doświadczeń i strat, trzyma się blisko i wierzy w dobroć i wsparcie Allaha. Po sześćdziesięciu latach do Gazy przybywa Nur – amerykańska psycholog, by wspomagać tamtejsze dzieci. Nie przypuszcza, że los pozwoli jej trafić do własnej, palestyńskiej rodziny, której chociaż nigdy nie widziała, to za którą podświadomie tęskniła. Dopiero tam odnajduje spokój, miłość, zrozumienie i prawdziwą rodzinę, której po śmierci ojca i dziadka nie chciała stworzyć jej własna matka.

Książka opowiada o silnych kobietach, które mimo trudnych doświadczeń posiadają ogromną siłę przetrwania i które nade wszystko kochają własną rodzinę. Na kartach powieści brutalna rzeczywistość miesza się z magicznym klimatem, akcja zaś toczy się szybko i pełno w niej niespodzianek. To przepiękna opowieść, która w myślach czytelnika pozostaje na długo po zakończeniu lektury.