Rzadkie, a bardzo pouczające wydawnictwo: w książeczce zebrano
recenzje uczniów wrocławskiego XIV Liceum Ogólnokształcącego,
którzy z entuzjazmem uczęszczali do teatrów i próbowali sił jako recenzenci.
Pomysł przedni, a z punktu widzenia poznawczego nie do
przecenienia.

Lektura książki dostarcza bowiem trudnych do przeceniania argumentów
na rzecz i przeciw rozmaitym tendencjom we współczesnym
teatrze – daje wyobrażenie o tym, czego młody widz oczekuje,
co akceptuje, z czym się zgadza, a przeciw czemu protestuje. I choć
trudno przypisywać autorom tego pomysłu, Uniwersytetowi Wrocławskiemu
i Wrocławskiemu Teatrowi Współczesnemu, takie ambicje,
siłą rzeczy dowiadujemy się, jak często teatr rozmija się z potrzebami
nowego widza. Najpierw jednak odnotować warto, że młody,
chłonny widz z otwartością i entuzjazmem wita dokonania Ośrodka Praktyk Teatralnych Gardzienice – obszerna partia wyboru to recenzje
z ich „Elektry”, trafiającej we wrażliwość licealistów. Pozytywne recenzje
zbierają też Jan Klata za „Transfer”, Natalia Korczakowska i Bartosz
Porczyk za spektakl muzyczny „Smycz”, Teatr Pantomimy. Rozmaite
zatem formy teatru i rozmaite tradycje. Rzecz ciekawa, że młodzi nie
akceptują twórczości najmłodszych – „Dziady” Powała Demirskiego,
bardzo pracowitego autora, porównywanego do Dario Fo, zostały
przez recenzentów odrzucone.

Forma recenzji także budzi zaciekawienie, w większości wypowiedzi
widać dążenie do klarownej konstrukcji i opisu przedstawienia,
choć pokusa referowania literackiej treści dramatu nie ustępuje.
Zdarzają się młodym recenzentom wpadki i lapsusy, jak choćby ten:
„Kotarą niby-sielanki reżyser zręcznie zawoalował niepokojące studium
alchemii relacji międzyludzkich, pełnych dziczy, zwierzęcych
pożądań, samotności”. Z językiem kwiecistym walczył już Boy, ale,
jak widać, nie dał rady, czego dowodzą także często gęsto całkiem
„dorosłe” recenzje.