Mam nadzieję, że wydawca książki, firma Mint Books, nie poda mnie do sądu za fakt, iż dzieło Eliyahu M. Goldratta i Jeffa Coxa, występującego najpewniej
w roli tzw. ghostwritera, zakwalifikowałem do poradników, którym
tak do końca faktycznie ono nie jest. Bo „Cel I. Doskonałość w produkcji”
należy określić jako… powieść, co – pominąwszy meritum wykładu – bezsprzecznie odróżnia ją od tysięcy innych… poradników dla menedżerów.
Jako że daleko mi do kompetencji pozwalających na polemikę, jak również przyklaśnięcie przedstawianej przez Goldratta teorii, za materiałami
dostarczonymi przez wydawcę przytoczę treść książki. Otóż niejaki
„Alex poznaje nową koncepcję zarządzania, teorię ograniczeń, i z powodzeniem
wprowadza w życie wynikającą z niej metodę zarządzania produkcją werbel-bufor-lina. Najpierw jednak musi zdobyć zaangażowanie
całego zespołu i pokonać absurdy polityki swojej korporacji. W walce z wyrafinowanymi, lecz bezużytecznymi tradycyjnymi koncepcjami zarządzania
pomaga mu żelazna logika i zasady zdrowego rozsądku. Nagrodą za fenomenalny sukces, który osiąga, jest zasłużony awans na stanowisko dyrektorskie”. Jak twierdzi wydawca, a zapewne i Goldratt – światowej sławy autorytet w dziedzinie zarządzania – „kilkunasto- lub kilkudziesięcioprocentowy
wzrost produkcji w ciągu dwóch-trzech miesięcy można osiągnąć bez dokonywania jakichkolwiek inwestycji”. Wystarczy, że zastosujemy
metodę werbel-bufor-lina. Na koniec warto nadmienić, że książka znalazła do dziś ponad 4 mln nabywców na całym świecie (przetłumaczono
ją na 23 języki), a w Japonii sprzedawała się lepiej niż „Harry Potter”. Niemożliwe? A jednak. Zresztą, wystarczy przeczytać.