Pod tym chemicznym tytułem kryje się… zwykła sól kuchenna. To wizytówka mordercy, który starannie wybiera ofiary i zabija je w rocznicę zejścia jakiejś bardzo niesławnej w dziejach ludzkości postaci. W swoim mniemaniu sprząta świat z ludzi, którzy mają za nic moralność i zasady, wzbogacili się na ludzkiej krzywdzie. Jednej ofierze ten „karzący anioł sprawiedliwości” odrąbał ręce, inną utopił, kilkorgu wstrzyknął chlorek potasu, paru zagłodził na śmierć. Pozostałby bezkarny, gdyby nie Departament Q. Na świecie szaleje koronawirus, a Rose, Assad, Gordon i Carl walczą o życie kolejnej ofiary mściciela.

Do niebanalnych i pełnokrwistych bohaterów wracamy jak do starych przyjaciół. Nie byłoby Departamentu Q bez lapsusów językowych Assada, ciętych ripost Rosy, nieporadności Gordona i szorstkości Carla. Intryga jest misterna, klimatyczna i mimo „boskiego namaszczenia” mściciela mocno zalatuje siarką. Czyta się jednym tchem, czasem stając po stronie ofiary, a czasem niekoniecznie… Adler-Olsen zakończył dziewiąty tom swojej świetnej serii o Departamencie Q w dramatycznym momencie. Czekamy na kolejny.