Rok 5357 od stworzenia świata, a według kalendarza chrześcijańskiego 1597. W Wenecji za murami getta żyją Żydzi, którzy w zamian za schronienie przed prześladowaniami i przywilej praktykowania swojej wiary zobowiązani są do wierności wobec Republiki i poszanowania jej praw. Ich życie i praca na lagunie obłożone są jednak wieloma regułami, zakazami i wysokimi podatkami. Mimo to wielu nie zna i nie wyobraża sobie innego życia, ciesząc się z wolności religijnej i godząc się na bycie obywatelem drugiej kategorii. Są jednak i tacy, którzy mimo ucieczki przed prześladowaniami w przeszłości, nie przestają myśleć o bardziej przyjaznym miejscu na ziemi, o swojej Ziemi Obiecanej – città ideale. Czy istnieje ono naprawdę?

W oczekiwaniu na powrót ojca i brata z kolejnej wyprawy i narodzin upragnionego bratanka oraz przygotowań do swojego ślubu, Hili Campos jest świadkiem niezwykłych zdarzeń, które burzą dotychczasowy spokój rodziny i wpływają na pomyślność interesów jej ojca, kupca Menachema Camposa. Pomimo szczęśliwego zakończenia zamorskiej wyprawy i udanych zaślubin na rodzinę Hili spadają kolejne nieszczęścia. Wspominając wydarzenia z tamtego okresu, które odmieniły losy jej najbliższych, jedyna córka i najmłodsze dziecko Camposa pokazuje nam niełatwe życie mieszkańców getta, przedstawia członków swojej rodziny, sąsiadów i przyjaciół. Jej opowieść jest niezwykle plastyczna i barwna. Urywa się w momencie, gdy wraz z ojcem przybywają do Królestwa Polskiego. Czy okaże się ono przyjaznym miejscem, o którym marzyli?

Pisanie o szesnastowiecznej Wenecji, losach prześladowanych wówczas Żydów i początkach istnienia Zamościa to z pewnością nie lada wyzwanie. Jednak autorka, znana chociażby z cyklu powieściowego „Niepokorne” poradziła sobie z tym zadaniem znakomicie. Pierwsza część dylogii wspaniale przybliża czytelnikom historię Republiki Weneckiej, jej obraz i klimat, a zwłaszcza codzienne życie, kulturę i religię Żydów zamieszkujących getto. Docenić należy zebraną drobiazgową dokumentację, na podstawie której powstała ta niezwykle ciekawa historia. Powieść czyta się jednym tchem i kończy z uczuciem pragnienia jak najszybszego poznania dalszego ciągu losów głównych bohaterów. A te odkryjemy, mam nadzieję niebawem, w drugim tomie zatytułowanym „Morze trzcin”.