Pojawia się okazja do zapoznania się z twórczością nieznanej w naszym kraju noblistki, chilijskiej poetki Gabrieli Mistral (właściwie Lucila de Maria del Perpetuo Socorro Godoy Alcayaga, pseudonim literacki przyjęła na cześć swych dwóch ulubionych pisarzy – Włocha Gabriela d’Annunzia i Francuza Frédérica Mistrala). Oto ukazała się po polsku seria klasycznych baśni opowiedzianych przez nią prawie sto lat temu. Baśnie zyskały nową oprawę graficzną, towarzyszą im nowoczesne ilustracje obiecujących ilustratorów. Książki zostały wydane w twardej tekturowej okładce. A wewnątrz? Z pewnością nie są to opowiastki, które tak dobrze znamy. Jak pisze w komentarzu krytycznym Manuel Pena Munoz, najważniejszą cechą wyróżniającą „Czerwonego Kapturka” Gabrieli Mistral na tle innych baśni jest użycie aleksandrynu, czyli rytmu opartego na czternastu sylabach. Poza tym, autorka swoją wersję oparła nie na bajce braci Grimm, ale Charlesa Perraulta. Odrzuciła pruderyjność, nie wygładziła opowieści, przeciwnie nadała jej szorstkości, brutalności, a całość zwieńczyła tragicznym finałem. Nie jest to z pewnością książka dla dzieci, trafi ze swoim przekazem raczej do dorosłego czytelnika. Niezwykłe uznanie należy się wybitnej tłumaczce, Krystynie Rodowskiej, która wykonała naprawdę świetną pracę. Nie da się przejść obojętnie obok ilustracji wykonanych ręką chilijskiej rysowniczki Palomy Valdivii. Stworzone przez nią obrazy zapadają głęboko w pamięć.