Autor poszukuje związku rodzimych wierzeń z religiami monoteistycznymi.
Stara się pokazać skomplikowaną różnorodność i kondycję afrykańskich
wierzeń, które co prawda zmieniają się, ale nie uległy zniszczeniu czy zapomnieniu. Wprost przeciwnie: w trudnych sytuacjach życiowych znakomita większość Afrykanów – przyznających się do chrześcijaństwa lub islamu – sięga do własnych tradycji kulturowych częściej, niż to by się mogło wydawać. Pełne nawrócenie bowiem jest procesem długotrwałym,
rozkładającym się na wiele pokoleń, wymagającym od propagatorów nowej wiary cierpliwości, delikatności i zrozumienia dla inności ludów Czarnego Lądu, a tych cech – jak pokazuje historia chrystianizacji – czasem brakowało. Ksiądz Zwoliński mówi też o tym, że aby poznać Afrykanina, nie wystarczy wraz z nim słuchać muzyki bębnów, spacerować po wiosce, jeździć na safari. Trzeba poznać chór duchów, które rządzą jego światem. To dla nich on żyje, pracuje, na nie oczekuje i im powierza swój los. Także ten, który wynika ze spotkania z białymi.