W Stanach „Duża ryba” ukazała się w 1998 roku i była powieściowym
debiutem dziennikarza i rysownika,
który tymże dziełem po części rozprawiał się z własnym ojcem. Powieść zebrała ciepłe recenzje,
ale nie wzbudziła entuzjazmu
wśród czytelników. Zapewne zostałaby zapomniana, gdyby nie film, który w marcu wszedł także na polskie ekrany.

Po „Dużej rybie” Wallace opublikował
jeszcze dwie powieści – „Ray in Reverse” w 2000 roku i „The Watermelon King” w grudniu
2003 roku, na pięć dni przed amerykańską premierą filmu „Duża
ryba”. Wszystkie powieści łączy
duże poczucie humoru, fabuła
przeplatana jest żartami w stylu
popularnej kreskówki o rodzinie Simpsonów. „Dużą rybę” Wallace napisał w formie krótkich opowiadań
poświęconych różnym wydarzeniom
z życia Edwarda Blooma, człowieka, który za wszelką cenę chciał być niezwykłym. Choć nie unika przygód, nie są one aż tak fascynujące, by warto było o nich opowiadać bez ozdobników, więc Bloom wciąż konfabuluje, żartuje,
zmyśla, a jednocześnie coraz bardziej ucieka od rodziny i prawdziwych
problemów codziennego
życia. Najważniejszym tematem
książki nie są jednak przygody
Blooma, lecz więź między ojcem
a synem. Przy umierającym czuwa młody Willy Bloom i to on wspomina chwile chwały Edwarda,
a jednocześnie zadaje mu pytania
o sprawy ważne… pytania, na które odpowiedzią są, jak zwykle,
żarty.